Nonnen en hasjrokers die elkaar vinden in het betere liefdewerk? Zo’n verhaal had je zelf niet kunnen verzinnen.
Toch staat het opgetekend in een recent verschenen boek over Noorderligt. Jeroen Ketelaars en Lauran Wijffels beschrijven mooie anekdotes over dit poppodium. Zo gaven de Zusters van Liefde begin jaren ’80 een bankgarantie van twee ton aan De Veulpoepers, initiatiefnemers van dit fenomeen aan de Veldhovenring. De maatschappijkritische club jongeren stond niet bepaald bekend om haar bijbelvastheid. Toch zagen de nonnen sociaal-maatschappelijke raakvlakken. Dankzij hun steun konden wereldberoemde artiesten van alle gezindten optreden in Tilburg.
Na de sloop van Noorderligt bouwde Amarant zorgappartementen op deze heilige grond van de stedelijke popgeschiedenis. Het is nu een stuk rustiger geworden in de achterliggende Superior de Beerstraat. Het enige heavy-metal-lawaai komt van een buurman met een slijpschijf. Irritant, maar qua decibellen toch lang geen Motörhead. Verderop in de straat durft De Run Projectontwikkeling zelfs woningen te bouwen. De Berenburcht gaat het heten.
Het is niet bekend of ze bij De Run hasj gebruikten toen ze de straatnaam lazen. Misschien fantaseerden ze er geheel nuchter een woest beest bij. Geen softe Paddington maar een echte Superior. Handig om je product als ultiem veilige woonbeleving in de markt te kunnen zetten. De makelaar zag kans om de metafoor al storytellend verder uit te hollen: ‘nu heeft een beetje beer natuurlijk wel wat ruimte nodig. De architect heeft daarom gekozen voor woningen in drie lagen met rechte wanden’. Juist. Wonen in een berenkuil.
Daar heb je dan als Johannes Antonius de Beer in de 19e eeuw zo je best voor gedaan. Je wordt frater, schopt het zelfs tot de hoogste rang van superior. Je sticht scholen, weeshuizen en bestrijdt met gevaar voor eigen leven cholera. Om vervolgens te eindigen als gelikt zoogdier in de etalage van de NVM.
Zo’n verhaal moet je zelf niet willen verzinnen.
Deze kroniek verscheen op 3 oktober 2016 in het Brabants Dagblad