Stadsmuseum Tilburg
Inez is een vaste bezoeker van de wekelijkse taalcursus in wijkcentrum ‘De Poorten’, als ze wordt gevraagd om als vertaler te participeren in het project Bindweefsel. Sommige deelnemers blijken niet alles goed te begrijpen van wat er in het Nederlands en Engels wordt uitgelegd. De uit Egypte afkomstige Inez spreekt meerdere talen, waaronder Arabisch, Engels, Frans en Spaans. ‘Die laatste twee heb ik niet zo goed onderhouden,’ klinkt het enigszins beschaamd. Ook tijdens dit interview neemt zij deels de rol van vertaler op zich, namelijk voor de Syrische Basema Farra, die iets later aanschuift.
Omdat Inez ook zelf het project van nabij wil meemaken doet ze mee met de workshops. Zo maakt ze enkele kleine bloemen waaronder een lelie, een mooie herinnering aan haar bruidsboeket. Van huis uit is ze bekend met borduren, dat ze op de basisschool leerde. ‘Ook werkten we daar met een weefgetouw. Mijn moeder hield van breien en borduren. Ze maakte kleding voor mij, mijn echtgenoot en kinderen. Op een avond begon ze aan een gebreid jasje voor mijn man. Ze werkte de hele nacht door en in de ochtend was het klaar.’
In het TextielMuseum (waarvan ze eerder niet van het bestaan wist) ziet Inez van alles voor het eerst. ‘Ik vond het zeer interessant. Ik ben alleen niet zo goed in textiel, het is niet mijn hobby. Maar het voelde goed om iets nieuws te doen. De machines herkende ik wel. Hoewel in Egypte vroeger nog veel handmatig gebeurde, heeft de moderne technologie daar ook zijn intrede gedaan. Zelf houd ik meer van ‘hand made’, dat geeft een mooier karakter aan het product.’
Terugblikken op Bindweefsel raakt Inez. Na het overlijden van haar broer maakt ze een moeilijke tijd door. Het is een periode van verdriet waarin ze nauwelijks met anderen durft te praten. Dat is inmiddels veranderd zegt ze: ‘Dit project heeft mij totaal veranderd. Ik durf weer met iedereen te praten. De mensen waarmee ik heb gewerkt zitten diep in mijn hart, zij zijn echt een tweede familie voor mij geworden. Het zijn stuk voor stuk zúlke aardige mensen die van mij houden en voor mij zorgen voor mij. Amazing, ik heb er geen andere worden voor.’
Hoe het straks verder gaat als het project is afgelopen? ‘Ik zal huilen, het is heel moeilijk voor mij. Het is zo fijn om dingen met mensen uit andere culturen te delen, samen te eten en met elkaar te praten. Voorheen wist ik niets van bijvoorbeeld India of Indonesië, nu veel meer. Voor mij is dat heel belangrijk. Lily (een andere deelneemster, zie haar verhaal elders op deze website) werd mijn beste vriendin. Hier keek ik de hele week naar uit. Ik ga Shirley vragen of we met een volgend project kunnen doorgaan.
Naast deze persoonlijke ontwikkelingen ontstaat er nog iets moois. Lily gaat op zoek naar de historie van de Tilburgse textielindustrie en stuit daarbij op … de kruikenzeiker! ‘Ik zag dat poppetje altijd overal opduiken, maar wist niet wat het voorstelde. Nu is dat duidelijker, het heeft betekenis gekregen.’
Foto's door Kevita Junior i.o.v. TextielMuseum. Interview en tekst Theo van Etten. ‘Bindweefsel’ wordt mede mogelijk gemaakt door Fonds voor Cultuurparticipatie, Prins Bernhard Cultuurfonds en Provincie Noord-Brabant, Fonds Erfgoed Tilburg.
