29 juni 2021

De Oersprong

Onthaasten, terug naar de bron

Door:

De brug over het kanaal ratelt onder de wielen van mijn fiets. Na de brug is er de relatieve stilte van het zoemende asfalt. Langzaam richt ik mijn blik omhoog en zie ik in de verte mijn bestemming opdoemen, de grote poort van het Trappistenklooster in Tilburg. Het lood in mijn schoenen voelt extra zwaar als ik de laatste stappen neem richting de grote klepel van de immense houten poort. De herinnering aan mijn missie zorgt ervoor dat ik de klepel toch resoluut in de hand neem en hem zo hoog mogelijk optil. Eén diepe ademhaling en dan doet de zwaartekracht zijn onverbiddelijke werk…….DUNGGGGGGG

…… Na de dreun…… “proef ik de stilte”…… intens, net als destijds na het geluid van de enorme gong in Plumvillage, het Boeddhistisch klooster van Thich Nhat Hanh in Frankrijk. Mijn gedachten dwalen af naar mijn jeugd in het katholieke Brabant, het wonderbaarlijke leven van Franciscus van Asissië, één van mijn lievelingsboeken “Narcis und Goldmund” van Herman Hesse, de brandnetelsoep van Jantje Verhagen, levenskunstenaar en boombeeldhouder uit Schijndel en mijn wonderbaarlijke ontmoetingen met de Papoeaas en het missie werk van de fraters van Tilburg in het trieste moeras van het Asmat volk. Het zijn enkele van de bronnen die mij op het pad gezet hebben van mijn persoonlijke missie. De laatste jaren heb ik een groeiende fascinatie ontwikkeld voor het zelfvoorzienend en eenvoudig leven. De uitspraak van Gandhi “simplify your life” is diep gekerfd in mijn ziel. Al mijn avonturen langs natuurvolkeren, ecopioniers, leefgemeenschappen en tiny houses hebben mij verder geïnspireerd.

Het ruisen van een monnikspij aan de andere zijde van poort doet mij ontwaken uit mijn gemijmer. Het gerammel van het hang en sluitwerk brengt mij weer terug in de realiteit HIER en NU. Kriebels in mijn buik, zenuwen of vlinders? Het lood in mijn schoenen wordt opnieuw intens gevoeld. De poort zwaait open onder luid gekraak. Hij schuift langzaam uit mijn beeld en tovert een vriendelijke monnik in bruin gewaad tevoorschijn. Onze blikken ontmoeten elkaar. Zijn vriendelijke gulle lach raakt mij diep in het hart. Alles wordt licht en vredig. Als ik zijn langzame lichte tred volg weet ik dat het goed komt. Dat ik opnieuw een bijzondere ontmoeting ga hebben. Ook de abt van dit klooster zal mij inspireren om mijn pad op weg naar de realisatie van een “ecologisch klooster” verder te volgen. Een klooster zonder dogma, religie waar iedereen welkom is en kan verwijlen. Een ONT- MOET-INGS plek waar het gejaagde leven even vergeten wordt. Onthaasting in het groen. Tijd voor herbronnen, contact maken met je eigen natuur, je verbinden met de stam, de mensen om je heen en de niet menselijke natuur rond om ons. Terug naar de OERSPRONG. Ik loop mijn pad, met fluitend hart in volle overgave!