Druppel

Een buurtbewoner informeert vanuit zijn scootmobiel of er nog vlees is. ‘De speklappen zijn allemaal op, het ging heel snel. Er zijn nog wat karbonaadjes’ antwoordt stadsboer Ton. Wie geduld heeft kan wachten op de volgende lichting: vier varkens liggen iets verderop in stadstuinderij Piushaven te knorren bij hun ruime modderbad. Vooruitlopend op zijn toekomst luistert een van de beesten alvast naar de naam Saté. Toch kwispelt het kleine dier onophoudelijk. Veel vrolijker wordt een varkensleven niet, laat dat maar aan Ton over.

De stadstuinderij is ook een gemoedelijke enclave voor Ton en ruim 70 andere vrijwilligers. Een archeoloog verzorgt tientallen soorten tomatenplanten, een schoonmaakster maakt haar handen vuil in de kruidentuin. Gemene deler is dat veel van hen ergens zijn vastgelopen in de verkalkte wereld van bijstand of WW. De gemeente Tilburg start binnenkort een onthardingsexperiment. Een paar honderd bijstandsgerechtigden krijgen meer ruimte om wat bij te verdienen en worden minder streng gecontroleerd. Dit recept voor zelfregie en vertrouwen moet leiden tot een hogere uitstroom. Tussen idee en uitvoering zaten jaren van moeizaam overleg met het ministerie. Wethouder de Ridder was de spreekwoordelijke druppel die deze steen uitholde. Begin mei leek het met de finish in zicht te mislukken. Toen schroomde hij als echte Tilburger niet de hogedrukreiniger ter hand te nemen.

Ton zit in de WW, en komt niet in aanmerking voor dit experiment. ‘Het liefst zou ik dit soort werk blijven doen. Ik solliciteer me suf, maar met mijn 61 jaar kom ik niet meer aan de bak’. Vanochtend vraagt eerst de kapotte waterpomp op het terrein zijn volle aandacht. De temperatuur stijgt, de tuinderij staat droog. Natuurlijk, tomatenplanten regisseren zichzelf over het algemeen best aardig. Maar mét het Tilburgse zachte water groeien ze een stuk sneller.

Deze kroniek verscheen op 30 mei 2017 in het Brabants Dagblad