Stadschroniqueur Berny van de Donk
De tuin bij het huis is veel te klein voor een kudde schapen. De Goede Herder beziet het lijdzaam. Het beeld hangt met de rug tegen de buitenmuur van de nieuwe stadswoning. Bijna 60 jaar had dit katholiek erfgoed uitzicht op een rumoerige speelplaats. Nu zijn de lokalen van basisschool ‘De Stappen’ omgebouwd tot forse woningen. De bewoners van project ‘De Nieuwe Stappen’ kijken uit op een rustige, omsloten stadstuin. En deze maand op klussende buurtgenoten die een aantal ruimtes rond die tuin aanpakken. Zodat er in de wijk Theresia straks plek is voor de zorgzame samenleving nieuwe stijl. Van dagbesteding tot sportmassage, van kookclub tot groeneducatie. Professionele zorg gecombineerd met vrijwilligers die het stadsdeel tot in de haarvaten zeggen te kennen.
Een kudde assertieve buurtherders was nodig om het papieren plan drie dimensies te geven. De stichting Stadstuin Theresia onderhandelde eerst jaren over het behoud van de leeggekomen school. Onderhandelde zich daarna de blaren op de tong bij 15 fondsen. Deed vervolgens het traditionele duw- en trekwerk met ambtenaren en raadsleden. Bedient dit burgerinitiatief wel álle haarvaten? En bleef continu netwerken met zorginstellingen die nog steeds aarzelen contracten te tekenen. Kopschuw door de bezuinigingen.
De nieuwe schoolbewoners wilden vorig jaar weten hoever die zorgambities van de stichting reiken. Hoeveel decibel maakt die dagbesteding? Bestuurslid Hans memoreert een informatieavond waar voorzichtige plannen mét spreadsheet werden toegelicht. “Een bewoner reageerde boos, zei dat ie een dergelijk plan op zijn werk zó van het bureau zou vegen. ‘Maar u woont in het resultaat van zo’n plan’ was ons antwoord”. De sfeer is vandaag de dag beter. Voorzien van een intentieverklaring trekken ze samen op in de spreekwoordelijke Echternachprocessie. Drie stappen vooruit, twee terug.
Soms lukt het al, en krijgt de stadstuin een verstopt haarvat wijd open. Zo is er Siwar. Op z’n achtste uit Iraaks Koerdistan gevlucht. Na de procedureel verplichte omzwervingen geland in Tilburg. En ernstig vastgelopen in het middelbaar onderwijs. Via de bovenwijkse bloedsomloop kwam zijn vasthoudende maatschappelijk werker op het spoor van de stadstuin. Het lukte deze puberfluisteraar om hem daar te koppelen aan buurman Ben. Die nam Siwar onder zijn hoede. “Eerst dakgoten schoonmaken bij oudere bewoners hier in de straat. Later mocht hij echt leren klussen”. Siwar kreeg vooral levenslessen mee van de geduldige herder. “Ik los nu alles op met praten, niet meer met vechten”.
Een zwaard boven het hoofd is de mogelijke uitzetting. Zodra zijn jongste zusje 18 is moet het gezin misschien terug. Siwar blijft optimistisch. “Het is volgens mij 90% zeker dat we hier mogen blijven, echt waar!”. Het jaar rond de voormalige speelplaats heeft hem in ieder geval stappen verder gebracht. Hij volgt sinds kort een MBO-opleiding tot automonteur. “Maar over een tijdje wil ik het liefst bij de Koninklijke Marechaussee gaan werken”. Een goede herder in de dop. Powered by Theresia.
Deze kroniek verscheen op 8 december 2015 in het Brabants Dagblad