Stadschroniqueur Berny van de Donk
‘Ik mankeer van alles, maar je moet in beweging blijven’. Bijna iedere dag fietst Joop met z’n maat Mart door Tilburg. In de Warande wacht hij hem op. Vast vertrekpunt is een bankje tegenover de glimmend glazen doos van paviljoen Grotto. ‘Vóór mijn pensioen kwam ik veel verder. Als internationaal chauffeur ken ik elke meter asfalt tussen Noord-Afrika en de Oekraïne’. Joop houdt nog steeds van reizen, hij is net terug van een paar maanden Portugal. ‘Zonder mobieltje, optrekken met de vissers. Op een half stokbrood en een stuk worst kom ik de hele wereld rond’. Als vanzelf recht hij de rug. De spiegelwand van de Grotto reflecteert zijn trots.
Het lijkt erop dat ook Tilburg deze dagen de rug recht. Na een geslaagde Koningsdag lijkt er ineens veel te lukken. Een hoofdprijs voor het Textielmuseum, een toparchitect voor het LocHalinterieur. En het goede nieuws houdt maar niet op: de huizenmarkt trekt flink aan en de BEKA-schoorsteen is uit de steigers. Als klap op de fiere vuurpijl krijgen we als eerste stad in Nederland een metershoog spiegelend beeld van Anish Kapoor bij De Pont.
Direct gingen er stemmen op om het beeld op een centralere plek te zetten. Op het Stekelenburgplein, of tussen het winkelend publiek op het Pieter Vreedeplein. Het reflecterende gevaarte lijkt overal welkom. Tilburgers durven zichzelf vandaag de dag weer recht in de ogen te kijken, de kruikenzeiker heft het hoofd. Met plezier bekijkt hij zijn silhouet in iedere etalageruit. De stad mankeert misschien van alles maar we zijn volop in beweging.
‘Dat paviljoen zou er toch maar 5 jaar staan?’ zegt Joop. ‘Maar ik heb ze de fundering zien leggen, die kan wel 500 jaar mee. Neem van mij aan, dat ding gaat niet meer weg’. De architect had een vooruitziende blik. Het zwarte spiegelglas voorziet in een nieuwe behoefte.
Deze kroniek verscheen op 16 mei 2017 in het Brabants Dagblad