Het Laar
Met weemoed denken velen terug aan de oude tijd van de middenstand in Tilburg. Toen je de bakker, de slager en de drogist nog bij naam kende. De winkels in de stad droegen de namen van de eigenaren. Veel van die oud-ondernemers van toen wonen nu in Het Laar, dat wel eens ‘Het Huis van de middenstand’ genoemd wordt. Het Laar bestaat dit jaar 40 jaar en brengt deze oud-ondernemers voor het voetlicht.
Tekst: Myriam Krol
Beeld: internet
Willie en Ietje Stabel – van Pelt waren bijna 30 jaar de uitbaters van Café de Post in Tilburg. Het café is nu bekend onder de naam Kandinsky, hét biercafé van Tilburg in de Telegraafstraat.
63 jaar zijn ze al getrouwd, in de caféwereld is dat een zeldzaamheid. “Ik stond achter de tap maar heb in die tijd nooit gedronken”, zegt Willie (85). Dat geldt ook voor zijn vrouw Ietje (84). “Jij bent ook altijd een matige drinker geweest”, aldus Willie. Hij zag collega’s genoeg die geen vrouw, geen auto en geen zaak meer hadden, alles naar de knoppen omdat ze wèl dronken. Willie en Ietje manageden beiden goed: een café draaien én een gezinsleven hebben. Ze woonden met hun twee dochters boven het café. Ook de vader van Ietje woonde in bij het gezin. “Ik heb hem daar nog zeven jaar verzorgd”, vertelt Ietje.
Het echtpaar startte hun carrière in de horeca in Goirle. Ze leerden elkaar kennen tijdens de oorlog. “In de oorlog zat mijn vader in het verzet, hij werd opgepakt en gevangen gezet. Mijn moeder zocht contact met andere vrouwen van wie de man ook was opgepakt. Eéntje daarvan was Ietjes moeder. De moeders kwamen vaak bij elkaar over de vloer, om te vernemen of er nog nieuws was van hun mannen. Een moeilijke tijd,” vertelt Willie. “Maar tussen ons groeide iets moois.”
Ietje en Willie trouwden en namen in Goirle Café Het Zuid over, het café van Ietjes ouders. Die hadden ook al een café in Dongen gehad, Café Modern. Ietje kende de klappen van de zweep wel. Maar voor Willie was het zijn eerste café. Café Het Zuid moest begin jaren ‘60 wijken voor nieuwbouw. De Stabels trokken naar Tilburg. Ze namen in 1963 Café de Post over, een café in de Telegraafstraat, schuin tegenover het voormalige postkantoor.
De Post was een traditioneel bruin café, zoals er tegenwoordig niet veel meer zijn. Met twee biljarts voor de biljartverenigingen, tafels met kaarters die vooral het spel Hoogjassen speelden en een bar met stamgasten. De gasten waren allemaal vaste klanten, gewone Tilburgers. Ietje herinnert zich dat in de laatste jaren van hun café er ook veel studenten van Dispuut X uit de Poststraat kwamen. “Mensen van 18 tot 80 kwamen bij ons een biertje drinken. We hadden koffie, fris, tapten bier van Oranjeboom en schonken wijn en gedistilleerd. We serveerden tosti’s, een lekker balletje gehakt uit de jus en erwtensoep in de winter.”
“Het was een druk café, maar met de kerst en de kermis waren we gesloten. Dan was er toch niets te doen, want we vielen net buiten de drukte van de kermis. De enige dag dat we doordeweeks gesloten waren was de woensdag. Dan gingen we zelf uit, met zijn tweeën op stap. Altijd naar Breda, naar het jazzcafé, want daar houden we heel erg van.”
Ietje werkte ’s middags in het café, samen met Willie. ’s Avonds stond Willie in de zaak. “Ik ben altijd kastelein geweest, maar ik was niet de makkelijkste, ik had mensenkennis. Je leert de mensen echt wel kennen. Ook als ze teveel dronken, dan zei ik ‘even dimmen, vat er maar eens een colaatje tussendoor’. Ik was op zijn Tilburgs gezegd, ‘een bietje lomp’”, lacht Willie. “Ietje regelde alles op de zachte manier.”
Willie en Ietje hadden geen personeel. “We deden het met zijn tweeën. Het was hard werken, maar ook goed verdienen. Van ’s middags twee uur tot ’s nachts twee uur op de been, zes dagen per week, jarenlang. Het was goed te doen, maar het waren altijd wel lange dagen. We sloten de zaak drie weken als we op vakantie gingen. Naar Spanje, Portugal, Griekenland, overal in Zuid-Europa zijn we geweest. De klanten moesten het dan zonder het café doen, dat wisten ze. Al zeiden ze dan wel ‘ge goat van ons geld op vakantie!’ Als we terug waren van vakantie stonden ze allemaal weer op de stoep.
In ‘91 stopten ze met Café de Post. Ze verhuisden naar het Stadhuisplein en woonden daar nog 20 jaar. Daarna vertrokken ze naar Het Laar, waar ze inmiddels al weer vijf jaar wonen. “We deden altijd alles samen en dat ging goed. Samen de beslissingen nemen. Dat doen we nu nog steeds.”
Foto’s van vroeger heeft het echtpaar helaas niet kunnen vinden, ook het Tilburgs archief had geen foto’s van De Post. Daarom ziet u hier wat foto’s van Café Kandinsky, zoals het café nu heet. Er is bijna niets veranderd aan het café, zeggen Willie en Ietje.
