Louis Sparidans
Daags na de bevrijding van Tilburg op vrijdag 27 oktober 1944, gaat het dagboek op zaterdag 28 oktober 1944 o.a. verder als volgt.
‘Wat een vreugdevol ontwaken. Vrij ! Mijn eerste werk is naar de kerk, God te danken dat wij zoo allen voor oorlogsgeweld gespaard gebleven zijn. Miep staat al buiten en gooit appelen in de tanks die aan één stuk voorbij komen. Hein (de oudste zoon; LS) kan door bemiddeling van Jan Franken mede naar Eindhoven, tot zijn groot genoegen, want zij zijn ook zoo nieuwsgierig, wat zeer goed te begrijpen is.
Het is een gejoel op straat, dat van aandachtig bidden geen sprake kan zijn. Ik ga dus veel vroeger als gewoon de kerk uit. Wat ik nu te zien krijg is overweldigend. Tanks zoo groot als een rijnaak, de een na de andere. Miep en ik gaan bij oom Toon een kopje thee drinken want dat is bij ons niet mogelijk, geen gas, geen electriciteit. Na een wandeling door de stad, die nu weer versperd is door een groot aantal vrachtwagens. “Het zijn” van al dat oorlogsmateriaal hier is al propaganda.
Miep krijgt een angstig gevoel vertelt zij: wat zal Hein (haar man; LS) voor nieuws mede brengen. Hein komt thuis met Paula (zijn zus; LS) en haar medewerkers. Wij moeten dus vlug alles voor souper en logées klaar maken.
Goed en wel thuis vertelt Hein mij het treurige nieuws uit Druten. Een voltreffer op het huis (het ouderlijke huis van Miep; LS). Alles verbrand en niets kunnen redden. Ook hun uitzet is dus verloren, linnengoed, vast tapijt, antieke kast en kist en dressoir. Jammer is zoodoende onze vreugde enigszins vergald. Miep houdt zich buitengewoon goed maar zij heeft ontzettend met thuis te doen.’
Op vrijdag 3 november 1944 o.a. nog vervolgd met:
‘Ik had graag dit dagboek nog af willen maken, maar de drukte was zoo overweldigend: het was onmogelijk. Nu zal ik het epistel maar gaan sluiten. Ik hoop spoedig in de gelegenheid te zijn U allen hartelijk te omhelzen. Zooals jelui begrijpen is het gezin in Amsterdam (het gezin van tante Ad en oom Joop Karskens-Mandos, de peetouders van mijn echtgenote Irène dus; LS) onze grootste zorg.
‘t Is nu vandaag 3 November. Vanmiddag kan ik dezen brief ofwel dagboek mede geven. Bewaar het en geef het met de eerst volgende gelegenheid terug, want nu het zoo groot geworden is, wou ik het ook in Amsterdam en Helmond laten lezen.
Ontvangt hierbij onze allerhartelijkste groeten en innig omhelsd door, je liefhebbende en bezorgde MOEDER’.
Laat ons bidden nu nog voor verdere rampen bespaard te blijven, vooral van vliegende bommen, die hier al 3 neergekomen zijn, voor zover ons bekend zonder schade. Gisterenavond in de Harmonie nog een tijdbom ontploft, gelukkig juist voor den aanvang van de film, 15 gewonden waaronder 6 Engelse Officieren’.
Louis Sparidans
