- Datering van het verhaal: Vanaf 1954
Padua: een huis in ontwikkeling
Romola Weterings, 4e jaars student Fontys Hogescholen geschiedenis, onderzocht de geschiedenis van zorgcentrum Padua.
‘Ik heb het hier harstikke goed en fijn' zegt de 84 jarige mevrouw de Jong-Huybrets.' ‘De sfeer die hier op Padua heerst, is nergens anders te vinden. In het oude Padua was een prachtige aula waar we iedere morgen koffie dronken en waar we van alles konden doen en dat is nu in het zorgcentrum weer. We hebben nu een restaurant, grand-café en zelfs een schoonheidssalon.'
Wannneer je nu het zorgcentrum Padua binnenloopt zie je hoe de bejaardenzorg de afgelopen jaren in ontwikkeling is geweest. Maar daar is wel een geschiedenis aan vooraf gegaan.
Vroeger bevond zich aan het Paduaplein 47, St. Vincentius. Dit was een R.K. gesticht voor ouderen, waar werd verzorgd uit naastenliefde en liefdadigheid.
In 1954 stelde B &W duizend gulden beschikbaar voor de bouw van een tehuis voor ‘de arbeidende stand.' Er kon grond gekocht worden aan de Paus Adriaanstraat en de zusters van Vincentus a Paulo, zouden de zorg voor de bejaarden op zich nemen. In 1960 stopte het project, het bleef alleen bij praten.
In 1963 kwam er een nieuw initiatief van pastoor Smits, pastoor van de parochie Hoefstraat. Vanuit deze beweging werd in 1964 de stichting bejaardencentrum St. Antonius van Padua opgericht. Doel was ‘meer te betekenen' voor de bejaarden uit de vijf Tilburgse parochies: Besterd, Hoefstraat, Groeseind, Theresia en Loven. Door de stichting werden de plannen verder uitgewerkt en kon men in 1967 met de bouw beginnen. In 1970 werd aan de Paus Adriaanstraat 60 het bejaardencentrum St. Antonius van Padua geopend.
Na vele jaren dienst te hebben gedaan brak het moment aan dat het centrum sterk verouderd was en niet meer voldeed. Na een fusie tussen St. Antonius van Padua en de Hazelaar ontstond stichting De Wever. Belangrijkste reden voor de fusie was de bouw van het nieuwe zorgcentrum de Reyshoeve in de wijk de Reeshof. In 1998 verhuisde daarom de bewoners van het bejaardencentrum St. Antonius van Padua daar naar toe.
Aan de paus Adriaanstraat werden in 2000 het oude huis en de aanleunwoningen afgebroken. Om zo in 2005 weer te beginnen met een ingrijpende verbouwing die plaats moest maken voor het moderne zorgcentrum Padua, dat van alle gemakken voorzien was. Met de verbouwing veranderde niet alleen de naam, maar ook de functie van het huis: van enkel een bejaardenhuis naar een dienstencentrum voor familie en bewoners uit de wijk. De oude bewoners van St. Antonius van Padua, die naar de Reyshoeve waren verhuisd, kwamen weer terug.
Zo ging het ook bij mevrouw de Jong-Huybrets, een echte ervaringsdeskundige wanneer het om Padua betreft. Vanaf 1993 woonde zij in het oude Padua in een aanleunwoning om daarna in 1998 te verhuizen naar een kamer in het huis zelf. Ook zij verhuisde voor zes jaar naar de Reyshoeve. ‘Maar ik was blij toen ik weer terug was op Padua.'
Met al die jaren is er veel veranderd. Bejaardenhuizen zijn veranderd in zorgcentra waar de huiselijkheid en de 'zorg op maat' voorop staan.
Mevrouw de Jong-Huybrets geniet van haar oude dag. Elke week naar de bingo. Misschien wel geen prijs, maar ach, ‘ge bent er weer eens mee weg.'
