De textiel is nooit uit de stad verdwenen. Nog steeds laten Tilburgers graag draad door hun vingers gaan. Zoals deze februarimiddag in wijkcentrum De Back. Zeven vrouwen toveren knotten wol behendig om tot zachte bolletjes. Vrijwilligster Wilma doet volop mee. “Deze pompons zijn voor een paasversiering. Dat feest is nog een eind weg, we hoeven ons niet te haasten. Want gezellig bijpraten vinden we hier in Zorgvlied minstens zo belangrijk”.
Toch ligt de productie hoog. Goed gereedschap is het halve werk: in plaats van klungelen met zelf geknipte kartonnetjes zijn er professionele pomponapparaten. In hoog tempo draaien de dames draden om deze plastic halve maantjes. In mum van tijd ligt de tafel vol kleurige ballen.
De schijf in de meterkast draait op deze bewolkte dag een stuk trager. Het stroomverbruik is dankzij slimme maatregelen flink omlaag gebracht. “We vonden het heel belangrijk ons gebouw klaar te maken voor de toekomst” vertelt Theo. Hij is voorzitter van het burgerinitiatief dat De Back in eigendom heeft. “Zo hebben we LED-lampen en 75 zonnepanelen. De vaste lasten zijn onder controle”. Trots is hij ook op de horecakeuken. Via via voor weinig geld geregeld en met veel vrijwilligersuren in elkaar gezet. Bevlogen burgerschap is hier praktisch tot professie verheven. En tot binnenstedelijk exportproduct. “Laatst kwamen ze uit Jeruzalem kijken hoe wij het hier organiseren”.
Theo heeft zijn zinnen nu gezet op een elektrische auto en bijbehorende laadpaal. “Zeker in de zomer produceren onze zonnepanelen enorm veel energie. Met die rijdende accu kan ik dat opslaan. En zo organiseren we dan weer een haal- en brengservice in de wijk”.
Buiten waait een gure oostenwind over Zorgvlied. Binnen bergen de pompondames hun spullen op. Wat hen betreft zou dat autootje vandaag al mogen rijden.
Deze kroniek verscheen op 14 februarii 2017 in het Brabants Dagblad