Stadschroniqueur Berny van de Donk
Een polder in Brabant? Hier ten zuiden van de Reeshof doet oneindig laagland vermoeden dat ergens een brede rivier opdoemt. Maar dijken ontbreken, er stromen alleen wat kleine waterlopen. Een ruilverkaveling van vlak na de oorlog verklaart dit stuk imitatie-Flevoland. De voedselproductie moest op gang worden geholpen voor de hongerige bevolking, en zo’n rechthoek ploegt nu eenmaal ‘n stuk efficiënter.
Inmiddels eten we eerder te veel dan te weinig. En komt ons voedsel sowieso meestal van ver buiten de landsgrenzen. De boeren in dit gebied hebben het lastig. Klein blijven is financieel een doodlopende weg, groot worden met meer van hetzelfde minstens zo risicovol. Ze zoeken daarom naar variaties op het agrarische thema. Zo maken ze de stap van ouderwets servet naar modern tafellaken.
Bart heeft koeien maar begon op zijn bedrijf aan de Bleukweg ook een struisvogelfarm. In zijn winkel koop je nu een kilo exotisch satévlees voor 17 euro, en voor de liefhebber zijn er veren en cosmeticaproducten. In een ‘nostalgische kiosk’ op het erf serveert Bart koffie en gebak. Volgens de website lukt het hem om ‘zelfs de oudjes achter de geraniums weg te krijgen’. Direct naast het struisvogelweiland probeert rasoptimist en gebiedsontwikkelaar Gerard een wel héél groot tafellaken te ontvouwen. Landgoed De Groene Kamer heet zijn droom.
Dertig hectare waar ‘buitenbeleving op vernieuwende wijze dichtbij mensen wordt gebracht’. Er komen onder andere een landwinkel met regionale producten, een wellnesscluster, ruimte om te sporten, tien bomentuinen en talloze vlechtheggen. Heel bijzonder moet het innovatieve tuincentrum worden. “Ik wil de consument dichterbij de productie van planten en bloemen brengen, hen meer laten leren en ervaren” vertelt Gerard. Geen tijdelijke actie met moestuintjes van een grootgrutter, hij ziet de jeugd liefst permanent wroeten in moeder aarde. “Het moet een prettige escape worden voor de Reeshofbewoners die hier aan de overkant met z’n allen in een vissenkom zitten. En in totaal wonen zo’n half miljoen consumenten op 25 minuten afstand van het landgoed.”
Deze eerste lentedag hebben die 500.000 mensen blijkbaar wat anders te doen. Gerards hectares liggen er sereen bij. Alleen een helikopter verstoort tjoptjoppend de rust. En wat nerveuze struisvogels. Hun waterbak is leeg. Met een tuinslang vult Bart de blauwe ton. Halfvol, die nekken zijn lang genoeg. Is hij optimistisch over de groene escape room van Gerard? “Als het bij hem regent, drupt het hier misschien ook een beetje”. Het kan even duren, maar ook het glas van Bart komt ooit halfvol.
Gerard hoopt in 2018 met de aanleg van zijn groene huiskamer te starten. Al bijna 20 jaar is hij dan bezig met dit plan. “Ik heb vier burgemeesters en vijftien projectleiders versleten. Ook met milieuorganisaties en omwonenden heb ik de nodige overleggen achter de rug. Maar zo gaat dat nu eenmaal. Ik vertrouw nog steeds op een goede uitkomst. We zijn er bijna uit”. Polderen in Brabant.
Deze kroniek verscheen op 26 april 2016 in het Brabants Dagblad