Familie De Laat

Uit het album van de familie De Laat

Familiegegevens

Annemie de Laat vormt samen met haar zus Leonie een tweeling. Zeker in hun jeugd, maar ook jaren daarna nog, leken de twee zo op elkaar dat je hen op foto's moeilijk of niet uit elkaar kunt houden. "Ik zie het zelf soms niet", zegt Annemie.

De tweeling werd geboren in 1948 in het toen al elf kinderen tellende gezin van Frits de Laat en Marie van der Loo. Hun wiegje stond in Moergestel, geboorteplaats van beide ouders. "Mijn vader werkte in de schoenindustrie", vertelt Annemie. "We zijn naar Tilburg verhuisd toen hij in dienst kwam van schoenfabriek Klomp in de Hoefakkerstraat. Wij woonden er tegenover en ik kan me nog goed herinneren dat de oudere kinderen 's avonds mee moesten helpen bij het plakken van de zolen met solution."

Zelf werkte Annemie na de huishoudschool als hulp in de huishouding en kindermeisje bij diverse families. "Het langst bij het gezin van KNO-arts Festen."

In 1973 trouwde ze met Huub Moonen. Zoals in de vorige, aan hem gewijde familiealbum-aflevering al gemeld, kreeg het echtpaar drie kinderen, Anke, Susan en Willem-Jan.

Familieverhaal

Met tien zussen op stap

Het is helaas een copie maar het is wel de oudste foto uit een van de vele familiealbums van Annemie de Laat. We zien het 13 kinderen tellende gezin waaruit haar vader Frits de Laat afkomstig is. De foto dateert vermoedelijk van kort voor de Eerste Wereldoorlog. Het gezelschap ziet eruit als een boerenfamilie, vooral door die poffer van Frits' moeder, maar in werkelijkheid verdiende diens vader de kost in de schoenindustrie, net zoals toen zoveel mensen in Moergestel. Kinderrijk was ook het burgerlijker ogende gezin Van der Loo, eveneens uit Moergestel. "Mijn moeder, Marie van der Loo, was een van de 15 of 16", vertelt Annemie. Zelf is ze één van de veertien die haar ouders op de wereld zetten. "Er zijn nóg drie kinderen geboren, maar die hebben maar kort geleefd."

Ze bewaart in het algemeen goede herinneringen aan het leven in een groot gezin. "Het was best wel leuk", vertelt ze. "Ge waart nooit alleen. Grote ruzies waren er niet, er werd ook niet gepest, daar had je ook geen tijd voor, iedereen was bezig. En de oudste voedden de jongsten op, hè."

Ze heeft heel wat foto's waarop het voltallige gezin De Laat te zien is. Overdreven geënsceneerd doet een foto aan die rond 1956 gemaakt moet zijn. Hij blijkt deel uit te maken van een heuse fotoreportage die moeder De Laat cadeau had gekregen in het kader van een wedstrijd van de toen alom bekende kruidenier De Gruyter. De tweeling Annemie en Leonie, gezeten op de knieën van hun vader, hadden kennelijk van de fotograaf de opdracht gekregen om te spelen met hun popjes. Annemie: "De foto is genomen op de plek waar de bedstee uitgebroken was om de woonkamer te vergroten." Op een van de andere toen gemaakte foto's poseren de drie jongste meisjes bij de kippenren achter de ouderlijke woning aan de Hoefakkerstraat.

Annemie's vader was pas 61 toen hij in 1966 overleed. "Longkanker. Ja, hij rookte, sigaren, maar wat denkte van die solution en ammoniakdampen op z'n werk!?"

Zusjesdagen

In de vele albums die Annemie bezit vormen de zogeheten 'zusjesdagen' een opvallend terugkerend element. "Daar zijn we in 1975 mee begonnen", zegt ze. "We waren bijna allemaal getrouwd en zagen elkaar te weinig. Dus toen zijn we op een gegeven moment met alle tien zussen op stap gegaan - samen met ons moeder, dat was de kapitein."

Ze laat een lijst zien van alle bestemmingen van de uitstapjes - van Openluchtmuseum Arnhem tot Smokkelroute Brabant. De laatste keer dat moeder meeging was in 1985. "Maar ook daarna hebben we de traditie voortgezet; dit jaar gaan we voor de 39e keer. Waarheen, weet ik nog niet. Het wordt allemaal ouder en er zitten er bij die niet tegen een boot kunnen." Het valt te begrijpen dat hun uitstapjes de nodige aandacht trekken, bijvoorbeeld als ze met z'n tienen in de trein stappen. "Mensen denken: welke naaiclub is dat nou weer, ze geloven gewoon niet dat we allemaal zussen zijn."

Rode Kruis

Toen Annemie de Laat in 1973 trouwde, gaf ze haar betaalde baan op. Met haar vrijwilligerswerk ging ze echter door. Sterker, in de loop van de jaren breidde ze dat nog verder uit. Haar inzet voor de Tilburgse afdeling van het Rode Kruis neemt daarbij een belangrijke plaats in. Ze runt het magazijn waar alle ehbo- en ander hulpmateriaal opgeslagen ligt, bemant hulpposten bij diverse evenementen - van Avondvierdaagse tot Festival Mundial - en gaat ook mee met de jaarlijkse pelgrimstocht van zieke en gehandicapte mensen naar de Belgische bedevaartplaats Beauraing. "Ik doe dat werk al 46 jaar", zegt ze. "Ze noemen me wel eens de moeder van het Rode Kruis."

Ook in de parochie De Vlaspit is Annemie al jaren actief, ondermeer in de werkgroep Eerste Heilige Communie en in 'De Samaritaan', een parochiële werkgroep die 'armoe in gezinnen probeert op te sporen en op te lossen'. Voor al dat vrijwilligerswerk werd ze in 1996 geridderd in de Orde van Oranje Nassau.

"Ik heb een gevuld leven", vat ze met een lach samen. "Ze is bijna geen avond thuis", voegt dochter Suzanne er lachend aan toe.

En dan hebben we het nog niet gehad over haar werk voor 'De Kittenmand'. Deze Tilburgse stichting ontfermt zich over zwerfkatten en brengt die onder bij gastgezinnen in afwachting van een nieuwe, serieuze eigenaar. "Wij zijn één van die gastgezinnen", legt Annemie uit. "Mensen kunnen de katten kopen via De Kittenmand. Ze komen uit heel het land, zelfs uit België en Duitsland." Haar man Huub: "De stichting zorgt voor voedsel, medicijnen en dergelijke - het kost ons dus niets en levert ons alleen maar plezier op."