Knoezels !

• Datering van de gebeurtenis: Jaren vijftig en nu

Eergisteren kregen we van vrienden die een hapje kwamen eten een pot knoezeljam cadeau. Zelf gemaakt van Tilburgse knoezels! Nou ja, Tilburgse? Ze hadden ze zelf geplukt in d'n Udenhout, bij de Sprankenhof (aan de rand van de Loonse en Drunense duinen gelegen). En Udenhout hoort tegenwoordig toch bij Tilburg? Ook al vinden een hoop Udenhouters 't maar "niks".

Knoezels, dat is lang geleden! We hadden ze vroeger thuis zelf, bij ons achter het huis in de Minister van Sonstraat. Twee struiken, deels onder de perenboom, dus ...... het was niet altijd een succes.

Maar, gelukkig was er in de familie nog een oom en tante die wél een grote tuin hadden met daarin struiken van allerlei bessensoorten, dus ook knoezels! Ik heb er naderhand nooit meer zoveel en zo'n lekkere gegeten, mits ze althans goed rijp waren.

Ze hadden duidelijk zon nodig. En je moest bij het plukken wel goed opletten vanwege de lange stekels! Het was onvermijdelijk dat je er wat schrammen aan overhield.

Er waren zowel groene als rode bessen, maar de rode vond ik het lekkerst. De groene een beetje zoetzuur terwijl de rode veel zoeter waren en ze knapten daarbij zo lekker in je mond. Daarom werden ze ook wel klapbessen genoemd.

Zojuist komt er een vriendin van mijn echtgenote binnen en ik laat haar de fotootjes zien die ik hier bijsluit. "Maar dat zijn toch stekelbessen" zegt ze. "Nee" zeg ik, "dat zijn knoezels".

"Nu weet ik het zeker", reageert ze weer: "het zijn kruisbessen" !

Morgen gaan we bij het ontbijt de knoezeljam "aanbreken" want vanochtend hebben we onze laatste zelfgemaakte kweeperenjam opgemaakt.

Ik heb er stiekem al een lepeltje van geproefd. Heerlijk!

Louis Sparidans, Grave