Louis Sparidans
- Datering van de gebeurtenis: Rond 1957
Afgelopen zondagmiddag was ik op een Provençaalse automarkt. De plaatselijke garagehouders hadden aangekondigd al hun auto's ouder dan vijf jaar, wegens plaatsgebrek, "voor spotprijzen" van de hand te zullen doen; u kent dat wel.
Niet dat ik geïnteresseerd was, maar mijn buurman had verteld dat rondom de betreffende verkoophal bij zo'n gelegenheid allerlei particulieren ook hún oude auto's proberen te slijten, w.o. soms "hele mooie juweeltjes". En dat leek me wel leuk.
Nou, in de hal had ik het inderdaad zó gezien: een zootje ongeregeld, dat wil je niet weten!
Maar bij de particuliere verkopers was het des te leuker! Nog nooit heb ik zoveel 2CV's, Renault-Dauphines en -Gordini's bij elkaar gezien. Er was zelfs een "Panhardje" bij, al zeker vijftig jaar oud. Een collega van me reed indertijd een auto van dat merk en die was er stapelgek op, met name vanwege de goede wegligging! Een heel "oud merk", lang geleden opgekocht door Citroën.
Het geheel deed me denken aan de vroegere automarkt in Tilburg op het Piusplein, op de maandagavonden. Toen ik rond 1957 via Kareltje van den Boom in de Van Hogendorpstraat mijn eerste (tweedehands) autootje kocht, een "bolhoedje" van Renault, was daar op dat oude plein al een levendige handel in allerlei auto's en motorfietsen alsook in rijwielen met hulpmotor, zoals toen de bromfietsen officieel werden aangeduid.
Ik ging er soms wel eens kijken, met name vanwege de (spannende) ietwat obscure sfeer, vooral tijdens de winteravonden. Er werd ook wel eens geknokt en dat was altijd "leuk om te zien". Het ging er natuurlijk niet altijd even eerlijk aan toe.
Eén voorval herinner ik me nog goed. Er werd op een keer voor relatief weinig geld een auto aangeboden met een barstje in de achterruit; ik weet niet meer van welk merk. Er was veel belangstelling voor en de verkoper wilde er wel van af. Men bood tegen elkaar op en al snel was er een nieuwe "gelukkige" eigenaar.
"Die moet ik niet meer terugzien", zei de betreffende verkoper. "Ik heb toch gezegd dat de achter-uit kapot is" en ......... weg, was ie. Ook de omstanders maakten zich vervolgens gauw uit de voeten; er zat geen knokpartij meer in!
Kort daarna werd de automarkt naar het slachthuis aan het Wilhelminakanaal verplaatst. Vanwege de toenemende overlast voor de bewoners van het plein. Ik ben er nadien nog maar een paar keer geweest. Het was er nóg donkerder en lang niet meer "zo gezellig".
Louis Sparidans
Bijgaand een fotootje van het Piusplein uit die jaren (via BeeldOnline van het RAT), alsmede een fotootje van een bijzondere Panhard uit die tijd. Zo'n mooie had mijn collega niet, hoor. Zou ie wel hebben gewild!
