Ruud Baars
Een bloeiend garagebedrijf dat in 1925 ontstond uit een fietsenwinkel die mijn grootvader, kleinzoon van een stoelenmatter uit Vught, die eerder werkte als bakkersknecht en als voerman bij van Kasteren, startte op 26-jarige leeftijd aan de Bosscheweg 271. Het fietsenmakersvak had hij naar eigen zeggen gewoon afgekeken van andere vaklieden. Daarna haalde hij zijn vakdiploma.
Op die plek, nabij het viaduct, vestigde zich in 1916. Ook nu in 2018 is er nog een fietsenwinkel.
Piet Verhagen kocht in die jaren een van de eerste Ford vrachtwagens bij Theo Knegtel. Zijn expeditiebedrijf bloeide en de een na de andere vrachtwagen werd aangeschaft.
In 1930 verhuisde hij zijn bedrijf en woning naar een hoekperceel aan het Insulindeplein / Lovensestraat. Het bedrijf bloeide alsook zijn gezin, dat inmiddels uit 10 kinderen bestond. Daar zou hij het tot 13 uitbreiden.
Ook de zaak groeide gestaag. Er reden een zevental vrachtwagens en er werkten evenveel chauffeurs.
Hij besloot een stuk grond aan de Ringbaan Oost van de gemeente te pachten en er een garagebedrijf met woning te bouwen. De bouw werd aanbesteed door architect Cas van den Beld in 1935. (foto) In 1936 was de bouw gereed en werd er met bedrijf en gezin verhuisd naar die plek.
In 1940 brak de tweede wereldoorlog uit en daarmee een donkere periode. Zijn vrachtwagens werden door de Duitsers geconfisqueerd, chauffeurs ontslagen. Eén chauffeur werd door de Duitsers met wagen en al meegenomen. Van hem is nooit meer iets vernomen. Eén vrachtwagen (den bruine) wisten ze te demonteren en te verstoppen op een zolder (!) tot na de oorlog, om er vervolgens weer de draad mee op te nemen. Privé reed hij een prachtige Oldsmobile die hij ook kwijtraakte toen hij na een oproep van de Duitsers om deze voor een keuring aan te bieden op het Piusplein moest achterlaten. Tijdens de oorlogsjaren was de luchtbescherming ondergebracht in zijn garage. De kelder van de naast gelegen limonade (gazeuse) fabriek van “v.d. Bemd” diende tijdens de oorlog als schuilkelder voor de buurt. De drie “garageboxen” staan nu nog steeds tussen “Bo Rent” en het voormalige zwembad, waar nu“Cubics” het vroegere HAVL is gevestigd.
Er was weinig werk na de oorlog, dus trokken twee van de acht jongens, Pierre en Jo naar Australië. Harrie (H.G.) en Henk (G.H.) gingen na de oorlog de garage in, Bert startte een verhuisbedrijf en Sjef ging later voor eigen rekening met auto’s in de weer. Dré en Eddy vonden ander emplooi.
Ik was de oudste van hun 36 kleinkinderen en kan me dus veel meer herinneren m.b.t. dat bedrijf dan de laatsten in de rij. Vaak door mijn ooms getolereerd in de garage omdat ze dat leuk vonden kennelijk. Mijn vroegste herinneringen gaan terug naar die momenten daar. De geur van rubber, olie, benzine, vettigheid en uitlaatgassen van tweetakt motoren. De ruwe vloer, zwart van alle vuil dat zich had vastgezet. De wand waarop het gereedschap afgebeeld was dat daar hoorde te hangen. Kasten met onderdelen, vaten met olie en een eenvoudige hefbrug met slechts één paal. Eén van de laatste investeringen! Die hefbrug gaf een griezelig gevoel, ze verbonden die paal met een ijzeren strip aan een plafondbalk voor het geval dat……! Ik zie de kleurige posters van Amerikaanse auto’s aan de muur.
Een enkele benzinepomp van het merk Sinfina, later Purfina en nog later Fina, stond op hun eigen terrein èn eentje aan de straat. (foto)
Mijn opa reed zelf Amerikanen als Kaiser en Frazer die ik me niet in actie kan herinneren Maar hij maakte er wel indruk mee heb ik begrepen. Meerijden was voor zijn kinderen al een traktatie. Hij verwierf het dealerschap van Chrysler en Desoto. Of ze er ooit verkocht hebben waag ik nu te betwijfelen.
Een viertal 11-meter lange lompe Crossley ZuidOoster-bussen werden gestald in de garage en later op de binnenplaats. Iedere avond werden ze teruguit gereden en dicht naast elkaar aan de zijde van het zwembad, dat naast en achter de garage lag, voor de nachtrust neergezet.
Ze pasten precies, geen halve meter achter de bus en een halve meter tussen de neus en de schuifdeur van de garage. De sleutels lieten de chauffeurs in het contact……..Dat was opvallend…… Ik heb er mijn eerste centimeters gereden als 12-jarige. Ik voel de spanning nog. Het koppelingspedaal, zo groot als een pannenkoek. De versnellingspook als een hockeystick, het stuur met een doorsnee van 60 cm. Het gegrom van de motor na het starten. Het laten opkomen van de koppeling, de centimeters vooruit en weer achteruit. Het besef dat ik alleen door de uitlaatgassen en de rook door de mand zou vallen….. Toch niet gebeurd. Maar de hele gevel had eruit kunnen liggen besef ik me later. Mijn leven had er vast anders uit gezien als dat gebeurd was….
Een meer serieus dealerschap was dat van “Lloyd”. Een Duits product dat als je ze nu zou zien nog het meest aan de Oost-Duitse Trabant zou doen denken. Alleen het geluid al. Een tweetaktmotortje dat steevast een blauwe rookpluim produceerde bij elke start. Er waren tweedeurs sedannetjes en busjes. Type Alexander. Later ook de Arabella. Daarvan hebben ze er toch heel wat verkocht. Tot het merk in 1961 failliet ging.
Harrie en Henk namen het bedrijf in 1961 over onder de naam H.G en G.H. Verhagen.
Ze verwierven het dealerschap van Triumph. Het luidde een Engels gerichte periode in. Ze hebben heel wat exemplaren van de Triumph Herald, Vitesse, Spitfire, GT6, TR4, TR5PI, Dolomite, 2000 en wellicht ook een enkele Stag aan de man gebracht. In 1960 fuseerde Triumph met Leyland Motors.
In 1973 werd garage H.G. en G.H. Verhagen verkocht aan een nieuwe eigenaar. De exploitatie werd voortgezet met de merken Talbot/Chrysler/Sunbeam. Na 12 maanden werd de import van Sunbeam stopgezet waarna Subaru als nieuw merk in Tilburg werd geïntroduceerd.
In 1984 verdween overigens het merk Triumph voorgoed met het laatste type: de Acclaim uit1981. Het bedrijf was na de overname geen lang leven beschoren. Eind 1977 ging het failliet. De broers Harrie en Henk waren nog eigenaar van het pand en verkochten dit halverwege 1978 aan Euro uitlaatcentre BV, het latere Kwikfit. Thans is in het pand Bo-rent gevestigd.
Herald (!) Verhagen, voormalig eigenaar van Bertens, Citroën dealer in Tilburg en Oisterwijk, de zoon van Henk (H.G.) Verhagen, is de enige die in de voetsporen van zijn vader en opa is getreden.
En dan wordt het 2023 en blijkt het pand aan de Ringbaan Oost 146 plotseling gesloopt. Begin 2024 wordt de vrijgekomen gevel van het naastgelegen pand bekleed zodat het weer een aanvaardbaar beeld wordt voor de komende jaren. Het is even wennen, maar ook hier schrijdt de tijd voort. Medio 2024 is e.e.a gerealiseerd. Het pand is geruimd en de vrijgekomen ruimte door BoRent in gebruik genomen. Het linker gedeelte van de eertijds tweekapper staat te koop. Wie weet hoe dit gaat aflopen.....
Er is intussen nog één van de 13 nazaten van Piet en Dina Verhagen die deze ontwikkeling meemaakt.
https://deautovanmnopa.nl/kentekens/n-11661
