Mieke-Nelie van der Heijden,
Jojanneke van Zandwijk
Mensen werden met informatie, voorlichting en folders geadviseerd te gaan 'landverhuizen' naar Canada, Nieuw Zeeland of … Australië. Mijn oom en tante met hun drie jonge kinderen werden in 1952 uitgezwaaid op de kade van IJmuiden door de achterblijvers familieleden. Die zien we nooit meer terug, dachten ze.
Het land van de wol en van de schapen, wel geleerd op school, maar nooit echt gezien. De kinderen van acht, zes en vier jaar oud spraken sneller de vreemde taal Engels dan hun ouders. Altijd een Nederlandse accent gehouden tot aan hun dood, maar ze gingen voor het geluk van hun kinderen. Later hadden ze vele kleinkinderen en nog veel later in het jaar 2022 zelfs vele achterkleinkinderen.
De schaapjes in Australië waren in Nederland minder bekend dan de kangoeroes. In de jaren zestig zelfs een hit met het liedje 'Op een Kangoeroe Eiland' van het Cocktail Trio, waar de babybuideldieren zoek raakten van hun moeders en hun tantes.
Zoeken maar … Tweeduizend jaar geleden waren het de herders die de schaapjes telden in het veld. Ook op zoek naar een pasgeboren baby.
Dat was tweeduizend jaar geleden. En nu?
Met Kerstmis 2022 is er ook in het verre Australië weer een baby op komst. Een achterkleinkind van de Tilburgse landverhuizers, die in 1952 met hun drie kinderen op reis gingen. De schaapjes ofwel de kindjes bij de familie Vissers-Rutten, verspreid over heel Australië, zijn niet meer te tellen onder de kerstboom … En dan te bedenken dat het daar dan zomer is, met Kerstmis.
Tilburg – 21 december 2022
auteur – Mieke-Nelie van der Heijden (geb 1948)
Foto bovenaan: Familie Vissers-Rutten (uit Nederland) met kinderen in Australië
Foto onderaan: Sabine, een van de vele nazaten van de migranten
