Zaterdagochtend 25 februari 2006 is dit lied voor het eerst afgespeeld in parochiekerk H. Dionysius, aan de Goirkestraat in Tilburg. Daar was de eucharistieviering voor het afscheid van mijn vader. Ik kon het toen nog niet opbrengen om het lied live te zingen.
Nog steeds ben ik dankbaar dat er ruimte was om ook liederen van Cd af te spelen. Naast de klassieke liederen (Requiem, Kyrië eleison, Graduale, Offertorium, Sanctus, Agnes dei & Im parasum) – welke prachtig gezongen werden door het koor van de kerk – wilden wij graag drie nummers van Cd afspelen, waarvan dit zelfgeschreven lied er één was. Pastor J. Laevens leidde de eucharistieviering en stond het toe. Alleen stond dit specifieke lied nog niet op Cd. Het bestond enkel nog als tekst op papier. Joop Snik (SONAR producties) heeft alles op alles gezet voor een mooi muziekarrangement in zeer korte tijd en mijn cabaret-maatje Aart van der Vliet ondersteunde bij het inzingen. Door dit alles heeft het lied voor mij nog meer betekenis gekregen.
Het was carnavalszaterdag en het was die dag erg koud. Nog steeds kan ik beelden terughalen van die dag. Het verdriet om het afscheid is in de loop der tijd steeds meer naar de achtergrond verdwenen. Het lied heb ik nadien een paar keer live gezongen tijdens optredens. Voor mij is het een nummer dat naast weemoed, inmiddels ook mooie herinneringen naar boven brengt. Herinneringen aan mijn vader en ’t Goirke. Geheel zijn leven was hij immers verbonden met deze parochie.
Begin dit jaar heb ik een soort van ‘filmpje’ gekoppeld aan het nummer.
Alweer ruim 8 jaar geleden dat hij is overleden.
Gisteren zou hij 81 jaar zijn geworden.
Onwillekeurig gaan mijn gedachten nog regelmatig naar hem uit. XXX