Joep Eijkens
Uit het familiealbum van Lies Claessens-Cleijsen
Familiegegevens
Lies Cleijsen werd in 1923 te Riel geboren als eerste kind van Frans Cleijsen en Jo van der Aa. Vader runde op dat moment, samen met zijn broer Janus, een bakkerij die gelegen was naast de Rielse melkfabriek. In 1925 verhuisde het jonge gezin naar Tilburg waar Frans Cleijsen een eigen bakkerij begon aan de Nicolaas Beetsstraat. Lies werkte na de lagere school eerst thuis en vervolgens in verschillende winkels. Tot 1949 toen zij trouwde met Pierre Claessens. Pierre was in 1921 geboren te Roosendaal als eerste kind van treinmachinist Janus Claessens en Jo Martinot.
Het echtpaar Claessens-Cleijsen kreeg zes kinderen. Claessens werkte bij de Tilburgse politie alvorens in 1959 chef-redacteur te worden van het Nieuwsblad van het Zuiden. In die hoedanigheid ook nam hij in 1982 afscheid. Hij overleed in 1988.
Familieverhaal
Jarenlang logeren bij opa en opoe
Toen Lies Cleijsen twee jaar oud was, verhuisden haar ouders naar Tilburg om daar in de Nicolaas Beetsstraat met een eigen bakkerij te beginnen. "Vanwege de drukte die dat met zich meebracht - er moest ook verbouwd worden - mocht ik bij opa en opoe Van der Aa logeren", vertelt ze. "Dat waren mijn grootouders van moederskant. Zij woonden in de Diepenstraat. Het zou voor twee weken zijn maar het zijn acht jaren geworden. Nee, dat vond ik niet erg. Ik denk dat ik liever bij opa en opoe was, vanwege de aandacht die ik kreeg. Het gebeurde vroeger trouwens dikwijls hoor, dat kleinkinderen voor langere tijd bij hun opa en oma woonden. Het had ook te maken met de grote gezinnen van toen waar zoveel kinderen kort op elkaar kwamen. Bij Pierre thuis was dat ook zo, hij was één van de zeven, ik één van de acht."
"Opoe stierf toen ik zeven was. Ons vader wou hebben dat ik thuis kwam, dus ons moeder ging naar opa. 'Nou gade toch niet zeggen dat ik haar ook moet afgeven?', zei opa. Ons moeder had niet de moed te zeggen: 'Ja, ze moet mee naar huis'. Dat gebeurde pas drie jaar later toen tante Miet en ome André gingen trouwen en opa bij hen introk. Maar in die drie jaren was ik al weer een beetje gewend geraakt want elk weekend ging ik thuis logeren." Daar waren inmiddels vier andere kinderen geboren. "Naderhand zijn er nog drie bijgekomen." Haar oom André van Amelsvoort runde overigens een postzegelhandel aan de Korvelseweg.
Op de vraag wat ze na de lagere school ging doen, antwoordt ze: "Ik heb altijd goed kunnen studeren. Een tante die in het klooster zat, heeft ervoor gezorgd dat ik een beurs zou kunnen krijgen, maar ons moeder ging niet akkoord, ze had me thuis nodig. Ik ben nog wel een tijdje voor halve dagen naar de naaischool gegaan, maar dat vond ik niks." Ze volgde liever een middenstandscursus en vond werk in de kruidenierswinkel van André van Hilst. Na het behalen van haar middenstandsdiploma maakte ze een overstap naar V & D. "En van daaruit ben ik getrouwd."
Bij de politie
Pierre Claessens had ze leren kennen in 1946. "Hij werkte toen bij de politie en zat in de kost bij juffrouw Van der Steen, een werkster bij ons thuis. Ze was weduwe en had twee agenten in de kost. Pierre dus en Jan Roosen." Lachend: "Die moesten in één bed slapen, dus ze waren altijd blij als de ene dagdienst had en de andere niet." Ze vertelt dat haar man tijdens de oorlog naar Duitsland had gemoeten en na de bevrijding aldaar politiewerk had gedaan voor het Amerikaanse bezettingsleger. In 1946 teruggekeerd naar Nederland vond hij emplooi bij de Tilbursge gemeentepolitie. "Hij is begonnen als straatagent maar ze hadden al gauw door dat hij meer in zijn mars had. Zo kwam hij bij Bijzondere Wetten - in die tijd zijn wij ook getrouwd - en later bij de administratie. Samen met de inspecteurs Jan Martens en Dick de Vree - die later bij de KRO ging werken - zette hij het Tilburgse politieblad Poging op."
Volgens Lies werd het blad voor een groot deel volgeschreven door haar man. Maar Pierre Claessens had méér journalistieke pijlen op zijn boog. "Hij is op een gegeven moment columns gaan schrijven voor het Nieuwsblad van het Zuiden. Dat gebeurde onder de naam 's Werelds Weekend, hij schreef er over wereldpolitiek." Inspiratie voor zijn in de zaterdagkrant opgenomen rubriek vond Claessens ondermeer in de telexberichten die hem dagelijks onder ogen kwamen. Lies: "Elke ochtend, voordat hij naar zijn werk ging, ging hij eerst naar de krant om binnengekomen telexberichten te scheuren en korte berichtjes te maken."
Gezicht van de krant
Op zeker moment, vervolgt ze, zocht de krant een nieuwe chef-redacteur. "Dus op een ochtend toen hij net klaar was met de telex komt hij directeur Oltheten tegen. 'En', vraagt hij, 'hebben er al mensen gesolliciteerd?' 'Ja', zegt Oltheten, 'maar ik mis er nog één'. 'O ja?' 'Ja, ik dacht dat meneer Claessens wel gesolliciteerd zou hebben'. Nou, en toen zei Pierre: 'Voor zo'n positie solliciteerde niet, meneer Oltheten, daar worde voor gevráágd'. 'Bij deze dan', antwoordde Oltheten."
Je ziet de scène voor je - en je hoort er ook de bravoure in van Pierre Claessens die het verhaal wellicht nog mooier heeft willen maken dan het al was. Maar hoe dan ook, hij kreeg de baan en werd in diverse opzichten het gezicht van het Nieuwsblad van het Zuiden. "Pierre heeft ook de fusie met de Nieuwe Tilburgse Courant doorgezet", zegt zijn weduwe. "Pierre van Beek was daar de chef-redacteur maar die had er geen enkele moeite mee om die functie op te geven, hij kon heel goed opschieten met Pierre."
Het is hier niet de plaats om alle andere activiteiten die Claessens aan de dag legde naast het Nieuwsblad de revue te laten passeren. Activiteiten waarvan het succes mede te danken was aan het handig gebruik maken van diezelfde krant. Maar niet onvermeld mag blijven dat Claessens de geestelijke vader was van de Grote Club Actie en dat hij ook aan de toeristische weg timmerde in het Duitse Cochem en het Spaanse Fuengirola. "Bij zijn afscheid van de krant in 1982 heeft hij Persclub Bourgondïe opgericht", besluit Lies Claessens. "Die bestaat nog steeds, maar wel onder een andere naam. Met de Grote Club Actie die hij samen met kapper Gerrit van den Broek heeft opgezet, had hij trouwens ook grote internationale plannen, maar daar is het vanwege zijn overlijden in 1988 niet meer van gekomen."
Fotobijschriften
1 Jan van der Aa, Lies' grootvader van moederszijde, met zijn zwagers Jan van Dun en Jan Rijven. Foto dateert vermoedelijk van vóór 1900 en werd gemaakt in Photografisch Atelier 'De Concurrent' te 's Hertogenbosch. "Drie deugnieten", commentarieert Lies lachend. "Vroeger was dat zo, de vrouwen moesten maar thuisblijven."
2 Jo van der Aa, moeder van Lies, als communiebruidje, ca. 1907.
Foto H. van der Schoot.
3 Lies met haar ouders en Maria Straussfeld, ca. 1924. "Maria was één van die Duitse meisjes die na de Eerste Wereldoorlog naar Nederland kwamen om hier aan te sterken."
4 De familie Van der Aa bijeen in verband met een kloosterfeest van een tante. De betreffende zuster zit tussen de overgrootvader en grootvader van Lies. Foto dateert vermoedelijk uit begin jaren twintig.
5 Lies, ca. 1925. Foto H. van der Schoot.
6 Lies en haar tante Miet, ca. 1933. Foto H. van der Schoot.
7 Pierre Claessens als kleuter. Roosendaal, ca. 1923.
8 Juffrouw Van der Steen en haar twee kostgangers, de agenten Claessens (l) en Roosen. Vermoedelijk rond 1947.
9 Pierre en Lies Claessens-Cleijsen met Peter, hun eerste kind, 1949.
10 Pierre Claessens schiet zijn foto op de Tilburgse kermis, 1950. Direct links achter hem zijn vrouw Lies.
11 Pierre Claessens in de tijd dat hij nog schreef voor het Tilburgse politieblad Poging. Foto, ca. 1956.
12 Pierre Claessens (l) als chef-redacteur naast Arie de Mug, hoofdredacteur van het Nieuwsblad van het Zuiden. Vermoedelijk jaren zeventig.
13 In 1982 nam Pierre Claessens afscheid van de krant. Hier wordt hij gefeliciteerd door Cees Robben, de schepper van de populaire Prent van de Week.
14 Pierre Claessens met zijn oud-collega van de krant Ton van de Put, ca. 1985.
15 Pierre Claessens met een wijnkoningin in het Duitse Cochem waar hij graag verbleef. Foto dateert vermoedelijk uit 1985.
16. Lies Claessens-Cleijsen met haar twee achterkleinkinderen Hero (l) en Merlijn, 2008.
