Pia van den Berg
Zes jaar eerder stapt hij samen met zijn vrouw Tilly de Waal en hun twee-jarige dochter Corry over de drempel van Stadstraat 36. Het zal bijna veertig jaar zijn thuis zijn.
Frans staat bekend als een rustige, lieve man die niet altijd even goed begrepen wordt door de mensen om hem heen, maar met Tilly en Corry heeft hij het fijn. Zijn Tilly komt uit een gezin met zes meiden en is samen met haar tweelingzus de jongste van het gezin. Maar Frans had geen oog voor haar tweelingzus. Hij zag Tilly en had haar lief.
Zaterdag 11 mei 1940. De kleine Corry heeft net een paar dagen geleden de heilige communie gedaan. Frans was zo trots als een pauw. Nu zit hij in zijn stoel en kijkt naar de lucht. Gister is de Tweede Wereldoorlog officieel uitgebroken en al heel de middag vliegen er vliegtuigen over de stad. Zijn vrouw aait hem door zijn volle bos haar voor ze deur uit loopt. Ze gaat naar haar zwager Willems op de Bredaseweg 394. Drie maanden geleden alweer dat haar oudere zus (38) overleed.
Aan het eind van de middag, zo rond 17 uur, verschijnen er twintig bommenwerpers en dertig jachtvliegtuigen die een aanval uitvoeren op de spoorlijn Tilburg - Turnhout ter hoogte van de Bredaseweg. Bij dit bombardement komen vijftien mensen om het leven; waaronder zowel Tilly als haar zwager.
‘…De dood komt als een dief in den nacht; waakt want gij weet niet wanneer en hoe de dood U treffen zal. Dat is de duidelijke les die ons gegeven wordt bij de lijkbaar van deze jonge echtgenoote en moeder, verrast door de dood op een oogenblik dat zij bezig was anderen behulpzaam te zijn om uit de puinhopen have en goed te redden. Een wreede slag… en zij was niet meer.’
De oorlog is slechts net begonnen en treft nummer 36 nu al vol in het hart...
Twee liefdes in zijn leven, de ene heeft hij niet kunnen beschermen, de ander zal hij alles geven wat ze nodig heeft. Hoe? Dat weet Frans op dit moment ook nog niet.
En dan bijna een jaar later valt er een brief op de deurmat van dat kleine vrouwtje uit Helmond, Marie Sanders.
‘Uw zwijgzaamheid kan ik mij in dit geval best voorstellen, gezien dat u natuurlijk in een andere omstandigheid verkeerd als dat men jong is. Vergeet ook niet dat ik meermalen een weduwnaar kon krijgen ook zonder kinderen, doch hier schijnt ‘t voor mij een ander gevoel te zijn. Ik gevoel me juist tot u aangetrokken door u kind...al hoop ik dan niet dat u mij zult beoordelen alsof ‘t uiterlijke schijn is.’
Marie weet het laatste restje twijfel bij Frans weg te nemen, en met een zachte glimlach kijkt hij naar de brief in zijn handen.
Op 2 juni 1941 geven zij elkaar het ja-woord. Het draadje van het huis is vanaf dan niet meer verstrengeld met twee draden, maar er wordt een derde vol liefde tussen gevlochten.
- Onderzoek mede gefinancierd is door Erfgoed Tilburg | Pia van den Berg, Stadstraat013 © - versie juni 2022