Bananenhandel

Jarenlang een vertrouwde geur in de Telefoonstraat. Hexspoor. Alleen de naam al. Een groot pand dat uitkijkt op de Korte Tuinstraat. Bedrijvigheid. Ook door de daarnaast gevestigde bedrijven van Schildersbedrijf Ghering en het Brabantsch Linoleumhuis, dat weer grensde aan de viswinkel van Eijgenraam.

Grote vrachtwagens voor de deur. Hun indrukwekkende eigen Scania met platte laadbak had een wit stuur. Rooie Guusje bestuurde die doorgaans en ik mocht vaak meerijden als jongen die al vroeg geïnteresseerd was in auto’s en bedrijvigheid. In hun kelders werden honderden onrijpe trossen Fyffes bananen binnengedragen zoals slagers halve varkens versjouwden. Die trossen werden daar opgehangen en rijpten door ethyleen dat vrijkwam door het verbranden van gemeentegas. (Tegenwoordig door het toedienen van etheen uit flessen) De rijpe bananen werden met twee rake snijbewegingen als kammen van de stam gesneden en in blauw papier (waardoor de bananen nog mooier geel leken) gelegd in langwerpige kisten. Die werden één voor één over een steile trap weer naar boven gesjouwd en geladen op de wagen van Guusje die ze vervolgens ergens bezorgde.

Dat leverde elke week opnieuw een berg troskernen op. Van elke tros bleef een paal van een meter over die als afval moest worden afgevoerd.  Ze werden ook nu weer (los) op de platte wagen gegooid en wekelijks gestort op een terrein aan de Hilvarenbeekseweg. We maakten er een sport van om te zien hoe ver we die stronken konden wegslingeren. Het Elisabeth Ziekenhuis is later gebouwd o.a. op deze afvalberg.

Bernard en Leo Hexspoor zetten de zaak na de dood van hun vader Leo door. Wellicht ook met hun andere broers. Leo Jr. startte zijn eigen bedrijf aan de Spoorlaan, naast de vestiging van Otten sanitair, destijds tegenover de Noordhoekse kerk. Hij is door een ontploffing van de bananenrijpingsinstallatie in zijn bedrijf op 12 februari 1962 op 36-jarige leeftijd om het leven gekomen. Het bedrijf is enige jaren daarna opgeheven. Inmiddels heeft Leo’s zoon (de derde) ook weer een zoon Leo. De vierde dus.

Bernhard heeft zijn bedrijf verplaatst van de Telefoonstraat naar de Reitse Hoevenstraat, in het leeggekomen gebouw van de bloemenveiling NCB.  Daarin was hij nog jaren gevestigd maar ook dit bedrijf is geschiedenis.

In het oude gebouw van Hexspoor aan de Telefoonstraat heeft zich later Tatio gevestigd.

Ruud Baars