Frans Kense
Van de belastingplaatjes, zoals het bijgaande exemplaar, zijn er tussen 1924 en 1940 totaal vijftig(!) miljoen stuks gemaakt. Toch zijn ze nauwelijks meer te vinden. Vandaar dat er hiervoor nu gespecialiseerde verzamelaars van de verschillende uitvoeringen en jaargangen bestaan. Belasting betalen was vroeger ook niet leuk en ook niet makkelijk.In 1924 had de overheid geld tekort en kwam men op het lumineuze idee om op iedere fiets zo’n belastingplaatje verplicht te stellen. Kosten f 2,50 per jaar, vergelijkbare waarde nu € 25.
Een dief van fietsplaatjes verklaarde voor de rechter ‘Edelachtbare er worden meer fietsplaatjes gestolen dan er fietsplaatjes zijn’. Met andere woorden, het was voor sommige mensen een sport om fietsplaatjes van de fietsen te slopen en weer te verkopen. Om dat tegen te gaan, kon met zijn fietsplaatje aan de fiets vastlassen. In de loop van de jaren werd het ook toegestaan om je fietsplaatje op je jas te bevestigen. Zolang het plaatje maar duidelijk zichtbaar bleef.
Een zekere methode om diefstal te voorkomen was je naam en adres in het plaatje te laten ponsen. Als particulier kon je dat laten doen bij een liefdadige instelling of als werknemer bij een groot bedrijf via je werkgever.
Na gebruik, en ophalen van het nieuwe plaatje, kon men het oude fietsplaatje schenken aan het KNCV, het tuberculosefonds, of een andere liefdadige instelling. De plaatjes die desondanks de oorlog hebben gehaald waren zelfs voor de Duitse bezetter belangrijk genoeg om ook die te verzamelen.
Vandaar dat er relatief nog maar weinig plaatjes bestaan en met name bijgaand fietsplaatjes ‘met naaminslag’ zeldzaam zijn.
C.Verbunt
Voor Tilburg staat het enige nu bekende exemplaar op naam van C. Verbunt, Hoeve Reeshof uit het belastingjaar 1940/1941.
Achteraan in de Reeshof stond deze Reeshoeve, in die jaren op het adres Reeshofweg 15, aan de huidige kruising Kamerikpad/Reeshofdijk.
Onze Carolus Verbunt was in 1904 getrouwd met Antonia de Jong.
Vanuit de adresboeken kunnen we zijn beroep volgen.
In 1911 stond hij geregistreerd als nachtwaker S.S. (StaatSpoor), Spoorlijn Tilburg-Breda 5.
In 1922 als overwegwachter N. S., Spoorlijn Tilburg-Breda 5 en in 1928 en de jaren daarna als landbouwer.
Als nachtwaker danwel spoorwegwachter bij de spoorwegovergang, op ca. 500 meter van zijn woonhuis, zal hij de nodige uurtjes in het spoorwegwachtershuisje hebben doorgebracht. Gezien de vermelding als spoorwegbeambte in het adresboek tot in de twintiger jaren.
In een bewaard gebleven dagboek van hem staat nog dat hij op 6 augustus 1935 fl 10 aan fietsbelasting heeft betaald, dus voor de vier fietsen van zijn gezin.
In de tijd van het fietsplaatje uit 1940 was hij 63 jaar en boer op ‘Hoeve Reeshof’, dat toen nog ver verwijderd lag van de rest van Tilburg.
Met dank aan Jan Haagh.