Joep Eijkens
Uit het album van de familie Naaijkens-Tempelaars
Familiegegevens
Jos Naaijkens werd in 1944 geboren als zoon van Jan Naaijkens (1916-1984) en Fientje Vermeer (1914-2010). Zijn vader, zoon van bakker Sjef Naaijkens op de Heuvel, verdiende de kost als vertegenwoordiger bij wollenstoffenfabriek AaBe. "De vader van mijn moeder was modelmaker op de Werkplaats van de NS." Jos was de eerste van vier kinderen. De ouderlijke woning stond aan de Mr. Stormstraat.
Jos bezocht de Mulo en vervolgens de kweekschool St. Stanislaus. "Als externe student", voegt hij eraan toe. Dus niet om frater te worden. In 1965
begon hij les te geven aan de lagere school St. Denis aan de Oude Dijk. "Tegelijkertijd ben ik toen begonnen te studeren aan het Brabants Conservatorium." Vier jaar later maakte hij de overstap naar het voortgezet onderwijs. Van 1973 tot 2009 was hij werkzaam als docent muziek op het Mill-Hillcollege.
Jos Naaijkens trouwde in 1968 met Willemijn Tempelaars (1943, Tilburg). "Mijn vader werkte als verftechnicus in de textielindustrie", zegt ze. "Heel Nederland was zijn werkterrein." Zelf heeft Willemijn jarenlang in het kleuter- en basisonderwijs gezeten.
Het echtpaar heeft twee kinderen en vier kleinkinderen.
Familieverhaal
'Twee jaar lang hebben we moeder niet gezien'
Een foto uit het album van Willemijn Naaijkens-Tempelaars. "Het meisje in het midden ben ik", zegt ze. "Het was in de Atjehstraat, ik denk in 1947. Militairen kwamen terug uit Indonesië en werden toegezongen door schoolkinderen. Na aflloop kregen we een tractatie. De foto is genomen door tante Christien, een zus van mijn vader. Twee jaar heeft ze bij ons gewoond omdat moeder met TB in het sanatorium lag, in De Klokkenberg - dat was waar nu Amarant gevestigd is aan de Bredaseweg. M'n tante zei: 'Je kijkt zo donker'. Maar dat kwam omdat ze me overgeslagen hadden bij het uitdelen van snoep."
Willemijn laat een ingelijste foto zien waar ze samen met haar zus Rietje op staat. "Er zijn van ons verschillende foto's gemaakt voor mijn moeder in De Klokkenberg", vertelt ze. "Op die manier kon ze zien hoe wij het thuis maakten. Deze grote foto hing bij haar bed. Moeder lag met een andere vrouw op een kamer maar wij mochten er nooit heen. De meeste foto’s die ze van ons kreeg zijn later vernietigd omdat men bang was dat die ook besmettelijk zouden kunnen zijn. Bovendien wilde men alle herinneringen van het sanatorium uitwissen."
Over de ziekte werd meestal gezwegen, herinnert ze zich. "TB werd als schande gezien, de ziekte werd in verband gebracht met armoede, slecht eten en dergelijke. Ik weet nog wel dat ik ooit op mijn donder kreeg toen ik er iets van verteld had op school."
Moeder Tempelaars lag twee jaar lang in De Klokkenberg. "En twee jaar lang hebben we haar niet gezien. Als we naar familie in Oosterhout fietsten, zei m'n vader altijd 'Zwaai maar' als we langs De Klokkenberg kwamen." Wél kreeg moeder af en toe een cadeautje, bijvoorbeeld een 'werkje' dat Willemijn op de kleuterschool had gemaakt. "Jammergenoeg heeft moeder die werkjes niet terug mee naar huis genomen, bang als ze was dat ze er ons mee zou kunnen besmetten. Als kleuterleidster had ik ze graag willen hebben."
In de zomer van 1948 mochten Willemijn en haar oudere zus Riet voor de eerste keer op bezoek gaan bij hun moeder. Er is een foto van bewaard gebleven waarop de meisjes dezelfde lederen schoudertas dragen. "Die hadden we bij deze gelegenheid van vader gekregen. Ik voelde me nog heel afstandelijk tegenover mijn moeder - dat kun je volgens mij ook op de foto zien. De daarop volgende winter is mijn moeder thuisgekomen."
Tilburg Wiki:
