Mieke-Nelie van der Heijden
- Geboortedatum: 1873
- Sterfdatum: 1904
Mogelijke dialoog tussen vader Jan en moeder Mie - eind 1904 - over
hun overleden zoon ‘Henri Rutten‘, die in augustus 1904 vermoord werd
samen met negen andere missionarissen en missiezusters in de Stille Zuidzee. Op dat eiland staat nog steeds een herdenkingskapel (foto 5)
Jan (1848) : Ik kan het nog steeds niet geloven ...
Mie (1852): Nee, ik ook niet. Een ongelovige Thomas dat lijk ik wel. Ze vertellen ons wel dat-ie dood is, maar is het wel waar ?
Jan: Gisteren stond er toch weer een stukje in de krant. Over die lijkdienst van vorige week, in onze kerk... Met alle toespraken, van de pastoor, van de Abt, van doctor Vullings.
Mie: En toch kan ik het nog steeds niet geloven. Ik zou zijn kerkje en zijn graf daar wel eens willen zien, dan geloof ik het misschien ...
Jan, Ach Mie, dat kan toch helemaal niet. Dat is zes weken varen ...
Mie: Mijn eigen zoon, pas 31 was-ie toen-ie dood ging. Het is toch niet eerlijk, dat een kind eerder dood gaat dan zijn oude moedertje ...
Jan: Oud ? Je bent pas 52 .
Mie: Zou het echt waar zijn, dat-ie met zijn eigen jachtgeweer is doodgeschoten ? Ik kan het niet geloven ...
Jan: Ja, dat denk ik wel. Ze hebben het toch verteld. Eigenlijk hoop ik ook, dat het niet waar is.
Mie: Vier jaar geleden gingen we nog met de hele familie naar Antwerpen. Augustus was het, prachtig weer. Voor zijn priesterwijding. Prachtig was het ... En in oktober zwaaiden we hem uit voor zijn grote bootreis naar de missie ...
Jan: Ja, daar is-ie in ieder geval goed aangekomen. Dat heeft-ie zelf geschreven in al zijn brieven aan zijn familie. Gelukkig hebben we die allemaal bewaard ... Misschien krijgen we later nog wel foto's, van het missiehuis. Die hebben ze vast wel bewaard ...
Mie: Ik kan het nog steeds niet geloven. Veel te jong was-ie. 31 pas ...
Jan: Denk nou maar aan wat doctor Vullings zei: we moeten eigenlijk niet treuren, maar juichen. Een missionaris-martelaar in de familie ... En het leven gaat door. Denk aan onze andere kinderen. Tien; Cato en Frans zijn dit jaar getrouwd. Jef en Lies zullen binnenkort misschien ook wel gaan trouwen ...
Mie: Ja, dat weet ik wel, Jan. Maar mijn hart is zo ... treurig.
In 1922 vierden Jan en Mie Rutten-Nouwens hun gouden bruiloft, samen met vele kinderen en vele kleinkinderen. Het gemis van de oudste zoon was ook toen nog voelbaar, 18 jaar later. De Paters MSC van het Missiehuis aan de Bredaseweg hebben als geschenk voor de ouders dat jaar zijn levensverhaal geboekstaafd. Goud-op-Snee, om Henri nooit te vergeten ! (foto 1)
In 1932 vierden zij hun Diamanten Bruiloft, 60 Jaar ! Tien jaar later waren er nog meer kleinkinderen bij gekomen ! De originele foto (afb. 2) is door de familie geschonken aan het Regionaal Archief Tilburg !
Bron:
Tilburgsche Courant september 1904; Boek (2004):
Brieven aan zijn Familie; uitgegeven bij 100ste Sterfdag Pater Henri Rutten MSC. (in eigen beheer).
Mieke-Nelie vd Heijden
(Achternichtje van Henri Rutten; kleindochter van Jef en Lies Rutten )
