Mieke-Nelie van der Heijden
- Datering van het voorwerp: 1922 en 1930
Pater Henri Rutten leefde van 1873 tot 1904. Hij was een oom van mijn moeder, ooms en tantes. De oudste broer van mijn opa, dus. Hij was als 27-jarige Tilburgse jongeman naar de missie in de Stille Zuidzee vertrokken met de bedoeling zijn ideaal uit te voeren: de boodschap van Jezus en het Liefde van God te predikeren en verspreiden. Helaas, slechts vier jaar heeft hij daaraan mogen en kunnen werken.
Zijn leven eindigde abrupt op 5 augustus 1904 op de dag, dat er een complot gesmeed werd door de inlanders van Nieuw-Guinea op het eiland Nieuw POmmeren. Tien Duitse en Nederlandse mssionarissen, zusters en broeders werden op dezelfde dag - op verschillende missiestaties - op gruwelijke wijze vermoord. Zijn ouders en verdere familie zijn het verdriet waarschijnlijk nooit teboven gekomen. In 1922, bij de Gouden Bruiloft van zijn ouders Jan en Marie Rutten, werd het levensverhaal van hun oudste zoon Henri in een rood boekje aan hen aangeboden. Ook alle broers en zussen, neven en nichten kregen er een.
Honderd jaar later, in 2004, heb ik als achternicht van Henri Rutten samen met neef Hein Donders alle newaard gebleven brieven van Henri Rutten in een boekje van hetzelfde formaat gebundeld. Al zijn brieven tussen 1896 en 1904 geschreven, vormen een boeiend tijdsdocument van een jonge man, die een groot ideaal had. Om dat te bereiken heeft hij de luxe en gemakken van een leven in Nedeerland achter zich gelaten. Anderzijds heeft hij op zijn grote reizen veel avonturen beleefd, waarvan hij de familie in Tilburg trouw op de hoogte stelde.
Niet alleen de familie Rutten was trots op hem. Op vele scholen in Tilburg en omgeving werd gebeden om de voorspraak van Pater Rutten daarboven te verkrijgen. Kinderen zamelden geld in voor de missie, dat ze naar de Rooi Paters in het Missiehuis brachten, voor de inlanders. En de Gemeente Tilburg besloot in de jaren dertig om een straat naar deze geloofsmartelaar te noemen. In 1997 was het z verroest en verselten, dat het bord vervangen werd. Gelukkig heb ik het straatnaambord van de schroothoop kunnen redden !!!
Helaas is het gemeentebeleid tegenwoordig om geen onderschriften meer te vermelden op de straatnaamborden. Jammer, want ik denk dat het niet goed is voor het historisch besef van de Tilburgers...
