- Datering van de gebeurtenis: 2e Wereldoorlog
Jetty Vriens schreef haar verhaal over de Jan Aartestraat en de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal zal in onderdelen op het Geheugen van Tilburg worden geplaatst.
Heel langzaam probeerde ons gezin weer de grip op het leven te krijgen. Dankbaar dat we allen gespaard waren gebleven. Ons gezin was te groot om soldaten te laten inkwartieren. Maar ‘n 3 tal zusjes brachten ieder 'n bevrijder mee naar thuis. Deze mannen zorgden ervoor dat wij zo af en toe 'n flinke pan snert (wat we slecht konden verdragen ) of rijstebrij kregen en brood. Zij kwamen graag in ons grote gezin en de oudere zusjes konden zich oefenen in het Engels spreken. Een van de zusjes heeft jaren contact gehouden met soldaat Ross Elliot in Canada. Soldaat Walden voorvoelde dat hij de e.v. missie niet zou overleven. Helaas werd dat bewaarheid. Er kwam nadien 'n brief van zijn familie die het adres van mijn zusje in zijn kleding hadden gevonden. Zij vroegen haar te schrijven hoe zijn laatste weken waren geweest. Ik behoud zéér goede herinneringen aan deze dappere, vriendelijke bevrijders. In feite aan ALLE BEVRIJDERS! waar ik met veel respect aan blijf denken. Zeker jaarlijks op 4 mei!
Ook weet ik nog dat 2 jongere zusjes als verrassing voor moeder met een groot wit brood aankwamen. Het kan niet anders dan dat zij onze ‘nieuwe vrienden' hierbij om hulp hebben gevraagd. Zij hadden dit met hun weinige centjes ‘gekocht ‘. Een ontroerende herinnering. Ik kreeg voor het eerst in m'n leven kauwgum en de vrienden brachten sigaretten mee. Een nieuwe periode brak aan. Ik was zo brutaal om naar een soldaat toe te stappen die op wacht stond bij hotel Riche en vroeg vragend: "choclat?"' En ja ik kreeg 'n reep chocolade. Toen ik er op uit werd gestuurd vis te halen op de heuvel bij Teckelenburg en daar in de rij stond wenkte een soldaat mij en stopte mij 'n zakje met 4 witte sneetjes brood belegd met kaas in de hand. Ik bewaarde het zorgvuldig, want ik dacht dat ik het hele gezin daarmee kon redden. Dat het aan mij, mager scharminkel, werd gegeven om op te eten kwam pas jaren later in mijn hoofd. Het Zuiden was bevrijd maar het Noorden nog niet. Dus breed hadden ook wij het nog niet. Maar in tegenstelling tot het Noorden hebben wij geen bloembollen gegeten. Zij waren er nog erger aan toe. Ik herinner mij nog goed dat er vliegtuigen over kwamen die voedsel (brood uit Zweden) kwamen droppen. Mede door de dreiging van de vernietigende V1'en V2's bleven wij ons zeer wel bewust van de oorlog. Het zou echter , incluis de hongerwinter, tot 5 mei '45 duren voordat het hele land zich bevrijd voelde. De Duitsers capituleerden en in Wageningen werd dit officieel bekrachtigd.
Nederland was vrij en dat is een ervaring die niet is uit te leggen.
Jetty Vriens
Afb. RAT/BOL-022884:
Jan Aartestraat in de richting van het Piusplein.