- Datering van de gebeurtenis: Begin jaren vijftig
Zijn kerkklokken iets om ‘Het Geheugen van Tilburg' op te frissen? Misschien is het onderwerp niet zo spectaculair. Wel is het aantrekkelijk om foto's te laten zien vanuit de galmgaten naast de klokken. De Goirkese klokken die, in levendige cadans, de parochianen wakker beierden. Het leek of de dreunen over elkaar heen tuimelden. Eerder schreef ik over schakelkastjes in de sacristie waarmee deze klokken werden bediend. Ik praat nu over het begin van de jaren vijftig. Tot mijn verrassing bleken ze nog aanwezig, bij mijn recent bezoek. Zij zijn buiten bedrijf en lijken nu zelfs museumstukken. Na vele jaren zie ik dezelfde drukknoppen waarmee ik, als jonge misdienaar, de parochie wakker mocht maken om naar de kerk te komen. Met weemoed denk ik terug aan deze tijd én aan koster Van Erp, die tegelijk waakte over de duur én het aantal klokken welke ‘volgens zijn bevel' mochten beieren.
De kerk van het Goirke is nu een beschermd monument. De kerk waar de geschilderde kruiswegstaties bekijks trokken, waar ik de imposante beelden aan de pilaren van het middenschip en zijbeuken bewonderde, net zoals het indrukwekkende houtsnijwerk van de biechtstoelen en de preekstoel. Nog hoor ik pastoor van Beurden op de preekstoel fulmineren tegen een "dwalende wereld"; je ging vanzelf rechtzitten. De in het hout uitgesneden hoofden van de heilige kerkvaders, aan de rand van de preekstoel, blikten alsof zij pal achter Van Beurden stonden. Voor aanvang van zijn preek trok hij driftig aan het lichtkoord dat aan het immense houten baldakijn boven zijn hoofd hing. Zijn stem klonk in de mis als die van een scalavullende bariton, tijdens het zingen van het Credo. "...Et unam sanctam cathólicam et apostólicam ecclesiam.....". Prachtig !
Het toppunt voor ons jongens was, letterlijk, de hoge torenspits. Via een wenteltrap, het hoge koor met orgel, een plankier boven de gewelven en een lange ladder kwam je bij de grote galmgaten van de toren met de klokken. Wij gingen nog hoger. Vanuit de torenspits konden wij ver buiten de parochie- ja, stadsgrenzen kijken. Van hieruit kon je heerlijk foto's maken
