Louis Sparidans
Mijn op één na oudste zus, ons Annie, is eind februari van dit jaar opgenomen in een van de verzorgingshuizen in Tilburg. Zij is 91 jaar.
Zij heeft het niet getroffen, om het wat eufemistisch te zeggen, want amper twee weken later brak de coronacrisis uit, waarbij zij verplicht in isolatie moest: alléén op haar kamer blijven, geen bezoek ontvangen enzovoorts.
Pas nú, zoveel maanden later, leeft ze weer een beetje op, er worden af en toe weer activiteiten door het huis georganiseerd en ze mag ook weer bezoek ontvangen, zonder mondkapjes zelfs.
Maar het is best een zeer ellendige tijd geweest, niet alleen voor haarzelf en haar medebewoners en alle personeelsleden in dat huis, maar ook voor alle familieleden.
Er is in allerlei media uitvoerig over verhaald, ik zal daarom op deze plek niet in detail treden. Het is alleen zeer te hopen dat die geschiedenis zich binnenkort niet herhaalt.
Omdat het intussen 100% zeker is dat ze niet kan terugkeren naar haar eigen huis, waar ze 64 jaar heeft gewoond, is het huis inmiddels, met haar instemming, volledig ontruimd om het verkoop-klaar te maken. Een hele klus, maar wél noodzakelijk. Hulde aan degenen die zich daarvoor zó hebben ingezet!
Als enige nog in leven zijnde broer (we waren oorspronkelijk in ons gezin met vier meisjes en vier jongens!) ben ik daardoor in het bezit gekomen van enkele spullen, waaronder ook van haar jeugdjaren. Ik sluit een paar afbeeldingen ervan hierbij.
Op zesjarige leeftijd ging ze in september 1935 naar de lagere school op den Besterd, de Mariaschool. Van de tweede klas vond ik een cijferlijst die klinkt als een klok met bijna uitsluitend ‘tienen’ voor Godsdienst. Dat was vroeger een belangrijk vak!
Tussendoor kwam er een nieuwe meisjesschool klaar aan de Nijverstraat, de Theresiaschool. Daar sloot ze de zesde klas in het tweede jaar van WO-II af eveneens met klinkende cijfers en opnieuw veel tienen, dit maal voor de dan zogenoemde Katechismuslessen.
Tijdens de oorlogsjaren bezocht ze de huishoudschool, waarvan ik overigens geen gegevens vond, maar meteen na de oorlog ging ze voor coupeuse leren bij het instituut van mevrouw Cuppens-Geurs in Eindhoven, waar ze het jaar daarop, in 1947, ook nog slaagde voor ‘lerares in het modevak’. Geweldig!
Ik laat het even hier bij, maar kom mogelijk later nog terug met een vervolg.
Louis Sparidans
