Louis Sparidans
Zelf geboren zijnde in 1938, heeft het me altijd geboeid hoe de wereld er vóór mijn geboorte moet hebben uit gezien.
Meer in het bijzonder, hoe ging het er in Tilburg aan toe, in Brabant en voorts, hoe was het verder in Nederland? Pas vanaf mijn negende jaar begon ik me ook voor de rest van de wereld te interesseren.
Maar geleidelijkaan raakte ik nóg meer geïnteresseerd hoe het mijn ouders zelf moet zijn vergaan, nog vóórdat ze trouwden. In welke tijd leefden ze? Wat hield hen vooral bezig? En hoe brachten ze hun vrije tijd door? Daar lees ik tegenwoordig vaak over en schrijf daarover ook wel eens stukje op deze site.
Met mijn moeder heb ik er namelijk jammer genoeg nooit over kunnen praten want zij ging al dood toen ik pas vijf jaar oud was. En mijn vader, mede misschien wel door dit vroege verlies van zijn vrouw, was tamelijk ‘gesloten’.
Nu kan ik het beiden niet meer vragen want, als mijn moeder nog zou leven zou ze dit jaar 118 jaar zijn geworden en daarmee (met stip) de oudste vrouw in Nederland ooit. Mijn vader stierf in 1987 op 89-jarige leeftijd.
Al mijn ooms en tantes alsook vier van mijn broers en zussen zijn inmiddels eveneens overleden. Ook met hen kan ik er dus niet over praten. Het is niet om er zielig over te doen; zo gaat dat nu eenmaal in het leven.
Via mijn oudste zus (ons Sjaan) heb ik nog wel op tijd enkele foto’s uit ons familiealbum kunnen digitaliseren. Niet veel, want wie beschikte er immers in Tilburg zo’n 90 tot 100 jaar geleden over een fototoestel?
Als het écht gewenst was, ging men in die tijd in Tilburg-noord naar Schmidlin aan het Wilhelminapark. Die beschikte over interieurdecors, waarmee hij van ‘gewone’ Tilburgers een ‘fabrikantenfamilie’ kon maken!
Hierbij enkele foto’s van mijn ouders uit de periode vóór mij.
Louis Sparidans
