Geert van Nunen
‘Kursus plat Tilburgs’
Taolkursus deel 2
Verhaole schrèève.
Mèn vraaw zeej lèst, dè mèn verhaoltjes bist langs unne meetlat geleej kosse worre en dè de konkerentie meej argusooge alles in de gaote hielt.
“Zôasde gij praot”, zeej ze,” zôo schrèèfde gij’t ôk op. Dès nie vekeert Graotje.
“Ge spelt alles goed en foonologiesj klopt ut as unne zwèèrende ringvinger”.
Ik was èrreg veguld meej dees complement. ’Kwies't zèllef ôk en 'khad al èfkes geleeje un plan öötgevouwe klaor ligge.
Op zeekere dag ging'k geheel in kognietoo vraoge of ik op de kursus un paor proeflesse kos krèège. ‘Kwô welles meejmaoke hoe zon les in mekaar zaat.
Op zeekere dag meldde ik me aon bij de daome die me in kwaasie hôoghollaands ônsprêekte.
“Goedenmiddag mijnheer, wat kunnen wij voor u betekenen?”
Duh, dôgt ik bij mèn èège. Wèn gedoe, die natbekakte
mêervoutsvörme; ‘Kunnen wij?... enzoséétera. Nèè nèè, dè wort um nie!
Iets zakte d’r bij mèn aaf. Wè, dè weet ik nie en ik stelde rap de vraog of ik un proefles kos vollege.
Dè kos en kwaam ik as aspieraantlêerling tusse d'aander te zitte. 'kwier metêen in’t stuudèntegezelschap opgenoome.
Op wèlleke schoole ik ammol gezeete had, was de vraog.
“Jao' zee'k, dè klopt, 'khebber êenigte gevollegd', ôk de hôoge en ‘k ben d’r goed vanaaf gekoome.”
De les begos en tot mènne grôote schrik paradêerde daor dezelfde juf as toen de klas binne.
Zij, die mèn dèstèèds meej gang en meej un vette onvoldoende de klas ööt marsjandêerde.
Mar naa wies ze nie dè ik ‘t was en dè’k mèn èège vermomt had.
'khad mènne boovelip niet geschôore en mènne krullekop nog wilder gemôkt. 'Kzaag er meej mèn ziekefonsbrilleke ööt as unne èèchte student.
Zij was nie veul veraanderd en was nog steeds dezèllefde gemoejeleke en vriendeleke daome meej van die spéésiaole
glimlaagtrekskus. Streng en streng dè ze was. Nie normaol.
Affèèn, de les begos meej ’n klèèn inlaajend prôtje.
Tot mèn verwondering moesse ze ammol d'r verhaoltjes inleevere.
Dè was hullie hööswèrk van de afgelôope week.
Diedaktiesj zaat 't goed in mekaore, mar d’r was veul veraanderd, zeg mar aandere öötgangsgedaagte.
Want foutloos de zaoke opnoteere tijens ut diktee dès un aopekunsje. Un kunsje dè iedere stuudent kan aonlêere.
Dès gewoon de boel overkalke, overschrèève zôgezeet. Want wè ge opnoteert, vergitte nie. Dès unne ouwe ongeschreeve wet.
't Gao hier over de kunst van oewe fantasie omzette in dialekt.
Laot naaw die taante men stukske 'Kursus Tilburgse Taol' as vurbild gekooze te hebbe. Ze noem’t Speule mee Taol. ‘Kmoes mèn èège inhouwe toen ze dè zeej.
Ge moet dus zèllef opschrèève wè daor boove aon oewe boovekaomer ontsprööt. Wè ze nie wies, is dè èlleke kursusganger schrééft zôas ie’t zèllef uitsprêekt.
Hiermeej wier 'tvurgeschrééve woordediksjionèèr in de ban gedaon.
Hier ontstao dus spontaon Tilburgse taol.
Taol van binne uit, taol rèècht ööt oew hart en oew harses.
Messchient is dè wel de baosis van taol. De gebôorte van un taol.
Taol dur meense zèllef ter wèèreld gebrôgt. As ‘n pas geboore kientje. Dès ok schôon. Deeze vörm was dus meej vörbedôgte raoje gekooze, bleek. Want op ‘tènde van de kursus moete ze un eksaome aflegge.
Tenêerste; ge moet un goei verhaol in dialekt schrèève. Mienemaol zon zishonderd woorde. Dè verhaol moet drie weeke van te veure ingelèèverd worre en nao drie weeke isser un oopebaor diktééj.
Un diktééj waoraon iederêen die denkt dèt ie’t kan meej maag doen. Dès dan ‘t ‘Grôot Diktee van de Tilburgse Taol.’
Meej spellekes, zang, cabarèt en bierglaozegeklètter worre de bezuukers die meejlouwe mar ôk zelluf zitte te schrèève beezig gehouwe. Veul meense schrèève bööte kompetiesie meej.
“Lieve Graot” interumpèèrde mèn Josefientje mèn.
“Voor mij ben je met lof geslaagd.
Wèsser van vèène dè nökt nie.
Hier, vat dees Schrobbelèrke mar aon.
‘tis tèèd vur de fiets, we gaon”.
Geert van Nunen
Tilburg Wiki