Louis Sparidans
De ‘Goede Week’ komt er weer aan. Ofschoon het me sinds mijn achttiende niets meer doet, moet ik er toch elk jaar weer aan denken. En dan met name aan de onuitwisbare herinneringen daaraan tijdens mijn kinderjaren.
Ik denk daarbij vooral aan de jaren die ik op de lagere school doorbracht, van 1944 tot 1950. De lagere (jongens)school van de fraters in de Theresiastraat, de Pius X-school.
Ook toen al verbaasde het me dat die week ‘de Goede Week’ werd genoemd, want tegelijkertijd was het een periode vol met herinneringen aan een hoop ‘doffe ellende’ in het jaar 33 in Jerusalem. Uiteraard moesten we daarvoor naar allerlei plechtigheden die in de Theresiakerk werden gehouden.
De week begon met ‘Palmzondag’; dat kon er nog mee door: ‘de Blijde Intocht in Jerusalem’ vierden we dan. Compleet met een processie en met wijwater gezegende ‘palmtakjes’. We wisten toen nog niet dat het eigenlijk gewoon buxustakjes waren.
Dan volgden er drie tamelijk ‘gewone’ dagen waarop we, zoals altijd ‘s morgens, ‘gewoon’ naar de dagelijkse mis van halfacht moesten.
Donderdag was het ‘Witte Donderdag’. Dan werd ‘Het Laatste Avondmaal’ herdacht en waste de pastoor de voeten van de kapelaans en een paar ‘grote’ misdienaars; heel pikant vonden we dat.
In het begin was de plechtigheid op die avond nog tamelijk ‘vrolijk’, met bellen en klokgelui, maar halverwege de dienst werd het stiller: ‘de klokken vertrokken naar Rome’, zo werd gezegd.
Vrijdag daaropvolgend, ‘Goede Vrijdag’, daar heb ik al eens over geschreven, dat doe ik dus niet nog een keer. Het was ‘het dieptepunt’ van de week.
Maar vanaf zaterdagmiddag twaalf uur, Paaszaterdag, begon voor ons de echte ‘goede week’: we kregen paasvakantie, ‘de klokken kwamen terug uit Rome’ én ons vastentrommeltje mocht worden aangebroken!
Nog even met een paar melkflessen wijwater halen in het voorportaal van de kerk, voor alle wijwatervaatjes in het hele huis voor de rest van het jaar en dan: het feest kon beginnen: Pasen!
Louis Sparidans
