Wie dit leest, is gek

• Datering van de gebeurtenis: Eind jaren veertig (20e eeuw) resp. gisteren

Iedereen kent wel de graffiti van tegenwoordig. Waar vind je het niet?

Gisteren kwam ik er een paar tegen in de Goirkestraat en 'op' het Smidspad, toen ik tijdens het Museumweekend nog eens een kijkje ging nemen in het Textielmuseum.

Tussen haakjes, als u daar, als (oud)Tilburger nog niet eerder bent geweest: meteen doen (misschien vandaag nog?) anders vergeet je het (weer). Maar ik mag er in deze rubriek niet (teveel) reclame voor maken.

Terug naar de graffiti.

In mijn jeugd in Tilburg kenden wij nog geen graffiti en áls we het wel gekend zouden hebben, zouden onze ouders het zeker hebben afgekeurd of met de politie hebben gedreigd. Zoiets doe je niet, zouden ze gezegd hebben! Het kan verkeren.

Toch kenden wij wel iets dat er op lijkt. Tijdens een pauze op de Pius X-school, de lagere school 'waarop' ik zat, schreef er wel eens iemand op het schoolbord 'Wie dit leest, is gek'.

Het was steeds maar een kort leven beschoren, want frater Frederico en meneer Keizer veegden het meteen daarna weer uit, als de les werd hervat. Frater Antonius (van de vierde klas) wilde dan eerst nog wel eens lachen.

Een ander fenomeen was het, zogenaamd stiekem, doorgeven van een papiertje in de hoop dat de frater het zag. Daar trapte iedereen in, zelfs de frater.

Wat stond er dan op? 'Kijk eens naar de voetstappen op het plafond'.

Altijd prijs!

Louis Sparidans, Grave