De Paashaas

• Datering van de gebeurtenis: Jaren veertig en vijftig van de 20e eeuw resp. tegenwoordig

Het is weer ‘Goede Week'. Dat betekent dat ik weer moet oefenen om op Eerste Paasdag als paashaas te kunnen optreden voor mijn kleinkinderen.

Zeker omdat we deze keer, door omstandigheden, midden in de bossen wonen!
Ik moet het hier zelfs opnemen tegen échte hazen maar dan nog een stuk moeilijker, want zij hoeven geen eieren te verstoppen, laat staan om daarna allemaal mee te moeten helpen om ze op te eten!

Dat was vroeger, in mijn kinderjaren in Tilburg, allemaal veel gemakkelijker. Ons werd nog voorgehouden dat op Witte Donderdag de klokken na het (laatste) luiden naar Rome vertrokken om daar de eieren op te halen om ze vervolgens op Paaszaterdag, om precies twaalf uur ‘s middags, door de lucht naar Tilburg te kunnen vervoeren.

Er was dan een onzichtbare paashaas die de eieren kleurde en ze vervolgens ‘s nachts verstopte, waarop we ze op Paasmorgen in de tuin konden vinden.

Tegenwoordig geloven daar de kinderen niet meer in ‘zeggen ze', onder het motto: eerst zien, dan geloven!

Vandaar dat menige grootouder er tegenwoordig 'aan moet geloven' om zo de kleinkinderen te plezieren.

Gelukkig hoef ik de eieren niet meer zelf te kleuren, daar zorgt mijn dierbare echtgenote voor. Deels besteedt ze dat uit aan de plaatselijke supermarkt, maar ze koopt ook elk jaar zelf nog verf om dat karwei uit te voeren!

Bijgaand een paar fotootjes van ‘onze paashaas' in tenue, zoals mijn echtgenote die vanmorgen maakte.

Louis Sparidans