Mijn eerste 'blauwtje'

• Datering van de gebeurtenis: 1953 / 1954

Vanmiddag liep ik weer een blauwtje, zoals mijn echtgenote dat uitdrukte. We zaten op een terrasje (half februari 2011 !) en werden bediend door een uiterst vriendelijk en buitengewoon charmant serveerstertje.

Ik gaf haar een compliment voor haar optreden maar ze reageerde een beetje verlegen. "Nee hoor", zei mijn echtgenote, "je loopt gewoon een blauwtje".

Dit voorval herinnert me aan mijn eerste 'echte blauwtje' dat ik liep toen ik een jaar of vijftien/zestien was. Het was bij het Gemeentelijk Openlucht-zwembad aan de Ringbaan Oost. Dit bad kende twee ingangen en twee kassa's, naast elkaar. Links voor de jongens en rechts voor de meisjes.

Er bestond toen in Tilburg nog alleen de mogelijkheid voor gescheiden zwemmen. Iedereen vond dat heel gewoon of ...... men wist eenvoudigweg niet beter.

Zo stond er naast me een donkerblond meisje in de rij, gescheiden door een hek, heel aantrekkelijk en iets ouder. Ze keek af en toe opzij en glimlachte stilletjes, ofschoon het nog wel even duurde voor we aan de beurt kwamen. Ik durfde niks te zeggen want daarvoor was ik veel te verlegen.

Wel voelde ik een bobbel in mijn broek ontstaan, maar zelfs daarvoor had ik (toen) nog geen verklaring. Ik had immers nog nooit sexuele voorlichting gehad. Eenmaal in het zwembad dacht ik niet meer aan haar en ook de bobbel in mijn broek was intussen verdwenen.

Na een paar uur in het zwembad rondgedobberd te hebben (ik kon nog niet echt zwemmen) besloot ik weer naar huis te gaan. Tegelijkertijd ontmoette ik bij de uitgang evenwel wéér datzelfde meisje. Ook zij had kennelijk besloten dat het genoeg was geweest. Ze glimlachte opnieuw en samen liepen we op naar de plek van onze fietsen die toevalligerwijs ook nog vlak bij elkaar bleken te staan.

"Ken ik jou niet van het dansen?" vroeg ze toen we eenmaal bij onze fietsen stonden. "Nee", zei ik, "ik kan helemaal niet dansen". "Nou, dan niet" antwoordde ze een beetje stug en ze sprong meteen op haar fiets en liet me moeder-ziel-alleen achter, wel weer met een beginnende bobbel in mijn broek.

Bij het Regionaal Archief, waar ik zojuist een paar fotootjes van dat openluchtzwembad aan de Ringbaan Oost opzocht (zie bijgaand) lees ik tegelijkertijd het volgende:

Pas in 1954 werd er een 'commissie van advies inzake het gemengd zwemmen in de gemeente Tilburg' opgericht, die de taak kreeg om te bestuderen of er in Tilburg gelegenheid tot gemengd zwemmen moest worden gegeven.

Enkele conclusies van deze commissie: 'de ontmoeting van de sexen is noodzakelijk, want de mannen en vrouwen moeten elkaar in deze wereld ontmoeten en leren kennen en wel op een wijze, die zoveel mogelijk ontdaan is van de verborgen sexuele tendensen'.

'De jeugdige moet zijn weg in de wereld vinden. Hij moet zijn positie leren bepalen tegenover zaken en vooral tegenover mensen, dus ook tegenover de andere sexe'.

Waarom pas zo laat? Misschien had ik dan wel geen blauwtje gelopen bij dat donkerblonde meisje.

Louis Sparidans, Grave