Louis Sparidans
- Datering van de gebeurtenis: 2010 resp. ca. 60 jaar geleden
Pirke ...... ik moet er 'nodig' eens naar toe. Jaren en jaren heb ik er nooit (meer) iets over gelezen of gehoord (ik woon immers al vijftig jaar niet meer in Tilburg) maar uitgerekend het afgelopen jaar kom ik zijn naam keer op keer weer tegen.
Ja 'vruuger' als kind, fietste je nog wel eens naar 'd'n Haaikaant', een kapel, een klèèn höske, een waoterput ...... ja, allemaal heel eenvoudig, voorzover ik me herinner.
En op de terugweg naar huis voelde je je dan 'trots' omdat het toch maar een Tilburger was die onder de melaatsen was gaan werken. Hij had er toch maar mooi voor gezorgd dat ze allemaal in de hemel kwamen, of niet soms .....?
Maar buiten Tilburg kende vrijwel niemand hem. Ik herinner me nog dat ik in 1958 in Den Bosch ging werken. Wat 'een schlemiel', vonden sommigen hem daar toen. "Wie gaat er nou tussen melaatsen wonen", vroegen ze me dan.
Ja, wat moest ik daarop antwoorden, ik geloofde toen zelf al een tijdje niet meer in het bestaan van een hemel, zelfs niet voor Pirke.
Nu, zo lees ik regelmatig, moet er op die plek een museum zijn, wat zeg ik ...... zelfs een paviljoen! Compleet, met o.a. een eet- en feestgelegenheid. Je kunt er vergaderen, maar ook borrelen en zelfs trouwen!
Wat zou Pirke daarvan hebben gevonden? Misschien wel heel leuk. Hij heeft in zijn leven waarschijnlijk nooit geborreld, denk ik.
Ik ga er bij gelegenheid toch eens kijken, als ik weer in Tilburg kom.
Ik moest er (vandaag twee weken geleden) weer aan denken, aan die 'oude' Tilburgse tijd tijdens mijn jeugd, toen ik na jaren weer eens door het Wilhelminapark wandelde en daar (voor mij op dat moment op het eind, richting Goirkestraat) opnieuw het fraaie uit 1926 stammende standbeeld van Pirke ontwaarde, tesamen met een melaatse.
Ik maakte er bijgaand fotootje van.
Louis Sparidans, Grave