Louis Sparidans
- Datering van de gebeurtenis: 1945 - 1950
"Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor in de hemel te komen", zo luidde het antwoord op de eerste vraag van de Catechismus, die bij ons op de lagere school (de Pius X-school in de Theresiastraat) vanaf 'Dag Eén' na onze Eerste H. Communie 'er in werd gestampt'. Was het niet door de pastoor (G.Bannenberg) dan wel door een van zijn kapelaans. En nog veel meer!
Ik was toen amper zes jaar oud en zat in de eerste klas van die lagere school (groep 3 van de basisschool, zou men tegenwoordig zeggen).
Als Eva haar man Adam, de eerste mensen die door God zelf waren geschapen (zo werd ons steeds voorgehouden!) niet van die appel had laten eten van die éne appelboom waar ze niet aan mochten komen, dan zou de wereld er heel anders uit hebben gezien. Daardoor was de erfzonde ontstaan, zo liet men ons geloven. En de 'Goede God' had het zelfs nodig gevonden om zijn eigen zoon Jezus naar de aarde te sturen, om zich speciaal voor ons te laten kruisigen, opdat alles toch weer redelijk 'op z'n pootjes' terecht zou komen. Althans ..........
Hoe wist de pastoor dat allemaal? Heel eenvoudig, het stond in het heiligste boek dat er op aarde bestond: de Bijbel. En daar hoefde niemand aan te twijfelen, want niet voor niks was onze jaartelling immers begonnen met die komst van Jezus op aarde. Dus, om daaraan te twijfelen was al een zonde op zich.
Maar God wist toch immers alles, probeerde ik desondanks nog even, toen ik al in de derde klas zat; hij wist dus ook vóóraf hoe het zou gaan met die appel, dan had ie het toch nooit zover hoeven laten komen, met dat kruis enzovoorts?
Toen moest ik op de gang gaan staan! De eerste keer dat ik meemaakte dat er een jongen op onze school écht werd gestraft en dat nog wel op deze manier. Dát moest ik biechten. Misschien had ik wel een doodzonde begaan en als je zoiets niet zou biechten, dan ging je naar de hel. En daar hadden we plaatjes van gezien, nou die logen er niet om!
Het was even een zogenaamde 'uitglijer' van me, zou men tegenwoordig zeggen en ik zou het nooit meer doen, zo moest ik de pastoor plechtig beloven.
Zo werden we 'in het Tilburg van toen' gevormd tot 'hechte katholieken' en onze Theresia-parochie behoorde tot de beste parochies van Nederland want onze ouwe pastoor, W. Mutsaerts, had het niet voor niks gebracht tot Bisschop van "s Hertogenbosch en dat was 'héél hoog' in de Kerk van toen!
Ik denk er nog wel eens aan terug, als ik nu lees over fundamentalistische moslims of over de radicale Taliban in Afghanistan. Zouden zij ook een dergelijke opvoeding hebben genoten zoals wij in onze kinderjaren? Ieder zijn eigen God of Allah. En tóch gaat het steeds weer mis. Hoe zou dat toch komen?
Het duurde nog tot aan mijn achttiende jaar, voordat ik me 'bekeerde' tot het atheïsme (ik heb er al eens eerder op het GvT een stukje over geschreven) en nog steeds ontmoet ik af en toe mensen die zich afvragen 'waarom eigenlijk?'.
Ja, denk ik dan nog wel eens, waartoe zijn wij eigenlijk op aarde?
Louis Sparidans
PS Mijn echtgenote Irène, vijf jaar jonger, leerde in 1950 als antwoord: "Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te worden".
De Catechismus is namelijk in 1948 gewijzigd: vanaf die tijd mocht je kennelijk ook op aarde gelukkig zijn!
Afbeelding: het prentje bij gelegenheid van mijn Eerste H.Communie in de parochiekerk van de H.Theresia