Jan Kwantes
Tilburgse politiek 3 . . Raadswerk 1994-1998
(uit ‘Bouwjaar 1945’ memoires van Jan Kwantes)
Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2 maart 1994 had D66-Tilburg eerder campagne gevoerd onder het motto: ‘Geef ons de VIJF’. Toen de verkiezingsuitslag bekend werd, bleek dat gelukt te zijn. Nog nooit hadden de D66-ers vijf zetels in de Tilburgse raad gehad.
Elly van Luijk had kort voor de verkiezingen besloten om het na tien jaar raadslidmaatschap voor gezien te houden. Ze zag af van nog een periode omdat haar man ziek was geworden en verzorging behoefde. Dus de zesde van de lijst, Hans Dieteren, vulde nu in de vijf-persoons fractie van D66 de plaats van Elly in. Ad de Wolf en Jan Kwantes continueerden hun positie voor nog eens vier jaar. De twee andere nieuwkomers waren Martje Ingenhoven en Boudewijn Staffhorst.
In de coalitie . .
De onderhandelingen met de andere partijen waren in volle gang, eerst werd er beleid gemaakt voor de komende jaren en vervolgens moesten daarbij de poppetjes worden aangewezen. Uiteraard probeerden wij zoveel mogelijk van ons verkiezingsprogramma in het Algemeen Beleidsplan van de gemeente te krijgen, nu we in aantal zetels waren toegenomen. Bij de onderhandelingen konden we nu op grond van het aantal zetels eisen stellen over een plaats in het College van B&W èn bovendien wat zeker zo belangrijk is aangeven op welke sectoren van beleid we daar invulling aan wilde geven. De D66-leden hadden in het verkiezingsprogramma prioriteiten gegeven aan democratische stad, milieuvriendelijke stad, sociale stad en leefbare stad. Wij konden tevreden zijn over de invulling van het Algemeen Beleidsplan voor de stad. Nu de poppetjes nog, die het college moesten gaan vormen.
Het CDA, dat van 15 naar 10 zetels zakte, zou twee wethouders gaan leveren, Frits Horvers en Pierre van den Ende, de PvdA, dalend van 8 naar 6, één met Wim Luijendijk, Groen Links, met 4, ook één met Roel van Gurp, de VVD steeg van 3 naar 4 en leverde ook één met Ank van Blerck en D66 met 5 zetels, één wethouder. Wie moest dat worden? Ad de Wolf en Jan Kwantes waren de enige kandidaten daarvoor. Alles afwegende, Ad moest het worden en die werd het ook.
In de oppositie . .
Opnieuw kwamen er op 27 november 1996 gemeenteraadsverkiezingen aan, deze keer vanwege de gemeentelijke herindeling en burgemeester Brokx kondigde zijn afscheid aan.
De uitslag was voor ons wat tegenvallend. D66 viel, na een campagne met lijsttrekker Hans Dieteren, terug van vijf naar drie zetels en de nieuwkomer Algemeen Belang, uit Udenhout en Berkel-Enschot veroverde meteen vier zetels. De coalitiegenoten CDA, PvdA en Groen Links bleven nagenoeg gelijk. En nog was de kelk niet leeg, want D66 werd plotseling door de bestaande coalitie de deur gewezen na het kortstondige wethouderschap van Ad de Wolf. Vanaf toen moesten we het college weer vanuit onze oude rol in de oppositie op een andere manier benaderen en aanspreken op hun verantwoordelijkheid. Een rol, die mij eigenlijk beter paste.
Met een voorbeeld over ‘wettelijke grenzen aan geluidsoverlast’ zal ik het illustreren. Bij de ontwikkeling van het bedrijventerrein Vossenberg-West was de maximale geluidsbelasting bereikt, ten opzichte van de aangrenzende woonwijk de Reeshof, die aan de andere zijde van het Wilhelminakanaal ligt. Bewoners moeten immers beschermd worden tegen industrie-lawaai. Maar dat betekent, dat als er zich morgen een nieuw bedrijf aandient voor Vossenberg-West, dan zitten we dik in de problemen, omdat er dan geen vergunning verleend kan worden. Wat komt er dan terecht van je campagne om de economie te stimuleren en bedrijven aan te trekken voor de stad?
De taak van de oppositie is dan om die kwestie aan de orde te stellen. Gewapend met de juiste informatie, als lid van de RvC van Indutil over de stagnatie in de gronduitgifte op Vossenberg-West stelde ik de kwestie aan de orde bij de Commissie Economische Zaken als bij Milieu. Toen ik het woord kreeg noemde ik het een stedenbouwkundige blunder van de eerste orde als we nee zouden moeten verkopen aan bedrijven als moderne industriestad. Shame, wethouders Van den Ende, economie, Horvers, ruimtelijke ordening, beide CDA en Van Gurp, milieu, Groen Links, wat gaan jullie daar aan doen? Er werd plechtig beloofd er bij de provincie en het rijk alles aan te doen om het probleem op te lossen.
Er kwam in 1997 een nieuwe burgemeester voor de stad in de persoon van Johan Stekelenburg. Ik heb hem nog even meegemaakt als voorzitter van de raad, maar inmiddels had ik mijn vertrek uit de fractie van D66 al aangekondigd om me wegens persoonlijke omstandigheden terug te trekken uit de raad. Ik heb een enerverende tijd mee mogen maken in en rond de Tilburgse politiek. Bij gelegenheid zal ik er nog eens een vertelling over doen.