Sparrenhof

• Datering van de gebeurtenis: Rond 1950

Gistermiddag wandelden we aan de rand van het dorp waar we op dit moment verblijven langs een oud klooster, waar een van de broeders (nog in een bruin habijt met een lang wit koord om zijn middel) in de ernaast gelegen moestuin aan het werk was, bezig met asperges te steken. We raakten aan de praat en hij bood aan om ook wat asperges voor ons te steken.

Dat sloegen we niet af, ofschoon hij me wel een stuk ouder leek dan ik zelf ben en dan valt het bukken niet altijd meer mee. Maar vooruit, hij deed het met plezier en er waren er genoeg die al met hun kopje uit de grond opkwamen, dus het werd tijd dat ze geoogst werden.

De hele ambiance deed me denken aan de moestuin die vroeger in Tilburg naast Huize Sparrenhof lag, aan de Bredasche weg. Het was "een buiten" van de Fraters van Tilburg. De enige broer van mijn vader was ook frater (frater Serenus; zie elders op het Geheugen van Tilburg) en met hem ben ik wel eens van het Moederhuis van de fraters aan de Gasthuisstraat, waar hij woonde, op een zaterdagmiddag naar Sparrenhof gewandeld; heen en weer uiteraard.

Het zal beginjaren-vijftig (van de vorige eeuw) zijn geweest. Voor veel fraters was de zaterdagmiddag, na een middagdutje, de enige gelegenheid van de week om er eens tussenuit te kunnen en het wandel-uitje naar Sparrenhof was dan een geliefkoosde bezigheid. Op zondagmiddag moesten ze immers naar het Lof.

Een wandeling van een klein uurtje langs het Tilburgs Dierenpark en de Oude Warande tot waar het "Bels-Lijntje" (een spoorlijn tussen Tilburg en Turnhout) de Bredasche weg kruiste. Daar staken ze dan de weg over, de oprijlaan in en dan waren ze er.

Tot het huis behoorde ook een ruime serre, waar het dan binnen de kortste keren blauw zag van de sigarenrook terwijl ze samen gezellig een kopje thee dronken en keuvelden over van alles en nog wat. Bij mooi weer wandelden sommigen dan heen en weer in de naastgelegen moestuin en inspecteerden ze of er alles wel goed bijstond.

Want door-de-week was het huis en de moestuin in beheer bij een boer, die er volgens mij ook woonde. Tegen half vijf gingen ze dan weer op het klooster op-aan om op tijd te zijn voor de avondmaaltijd. Wát een tijd, wát een rust en ze dachten nog wel dat het altijd zo zou blijven!

Overigens, de asperges (van aan het begin van het verhaal) smaakten prima. Zelfs lekkerder dan die we in de omgeving van thuis zouden hebben kunnen kopen.

Louis Sparidans

Een zoektocht naar een fotootje van het oude Sparrenhof heeft niets opgeleverd. Dan maar een plattegrond van het terrein als illustratie, indertijd door een aantal fraters zelf getekend.

Intussen, vijf later later (november 2015), toch nog een foto van Huize Sparrenhof op de kop kunnen tikken van omstreeks 1920. Ik voeg het alsnog toe.