Louis Sparidans
- Datering van de gebeurtenis: Rond 1950 resp. thans
Een paar weken geleden plaatste ik een stukje op het GvT over mijn vader als bieboer. Hierop reageerde onlangs 'een jongeman van 46 jaar' (hij vindt het 'niet nodig' om met z'n naam te worden genoemd) om te laten zien dat er nog steeds 'jonge bieboeren in Tilburg zijn'.
Het is een van zijn hobbies en hij kan urenlang zitten kijken naar 'z'n volken'. Het is rustgevend en áls ie al een keer gestoken wordt, hetgeen niet vaak voorkomt, troost ie zich met de gedachte dat het bijengif goed is om te voorkomen dat je later last krijgt van reumatiek. Dat is althans de wijsheid van een bieboer, schrijft hij erbij.
Natuurlijk is 'het slingeren van de honing' het hoofddoel: het oogsten. Maar hij verkoopt de potjes honing amper, want de meeste geeft hij cadeau in de vriendenkring, bij gelegenheid van een verjaardag of zo. Dat geeft hem de meeste voldoening, schrijft hij. En de meeste mensen vinden het niet alleen een origineel cadeau maar ook een heel lekker cadeau!
Hij kent nog wel enkele collega-bieboeren in Tilburg en omgeving, maar 'niet teveel'. Daarom maakt hij zich ook zorgen hoe het verder zal gaan met de bieën-houderij, nog afgezien van alle ziekten die tegenwoordig veel voorkomen onder de bijen. Ook het gebruik van insecticiden draagt daar veel aan bij, volgens hem.
Tot zover zijn reactie.
Het is inderdaad waar: ik las onlangs nog dat het voor professionele fruittelers steeds moeilijker wordt om bijenhouders te vinden die in staat zijn om bijenkasten in de fruitboomgaarden te plaatsen, De fruittelers willen er zelfs graag voor betalen, maar desondanks lukt het hun vaak amper of niet.
Bijgaand nog een paar foto's uit de bijenhouderij (uit eigen collectie): een bieboer aan het werk om de raten te ontdoen van het waslaagje waaronder de honing in de cellen zit (afb. 1); nog een aantal 'volle raampjes' in de bijenkast (afb. 2), een honingslinger, klaar voor gebruik (afb. 3) en nog een ouwerwetse 'biestand' (afb. 4).
Louis Sparidans
