Een sterfgeval in de Molukse gemeenschap... samen rouwen en samen organiseren... stichting Labuang.

Overleden... wat dan ?

.. Stichting Labuang..

De Molukse cultuur staat bekend om het feit dat ze van oudsher klaarstaan voor elkaar..in goede en slechte tijden...sommige dorpen(=negorijen ofwel kampongs) hebben zelfs een “verbond” gesloten in het verleden om dit te bekrachtigen..zgn “Pela “ cultuur..

Toen onze Oyangs/opa’s en oma’s in 1951 in NL arriveerden, kwamen zij terecht in de meest erbarmelijke omstandigheden waarin zij moesten overleven in de onzekere tijd die hen te wachten stond.. vernederd en gedesillusioneerd moesten ze maar het beste zien te maken in het koude Nederland..wat hen op de been hield was het geloof in God/Allah en het besef dat ze konden bouwen op elkaar in goede en slechte tijden..verschillende (dorps-)verenigingen zijn dan ook opgericht in die tijd om de eenheid te bewaren..

Toen de meeste gezinnen zijn vertrokken uit de kampen en zich gingen vestigen in Tilburg werd ook dat gedachtegoed vastgehouden op elk vlak..de zgn “Wijkraden” stammen ook uit die tijd om er voor elkaar te zijn op het gebied van huisvesting, politiek, handhaving en wederzijdse hulp..de “dreiging” die de overheid daarin zag was dat men een soort “staat binnen een staat” zag maar voor onze Oyangs/Opa’s en oma’s was het meer van dat we voor elkaar opkwamen.

In 1982 is de vereniging Labuang opgericht door een aantal Oyangs/opa’s uit de Tilburgse gemeenschap met als doel om elkaar bij te staan wanneer er een overlijden is..

Een ieder die dit heeft meegemaakt weet dat je dan als rouwende familie zoveel moet doen om de uitvaart te regelen...maar bij de Molukkers komt er nog meer bijkijken want er moet gekookt worden en familie moet opgevangen worden en alles moet in goede banen worden geleid zodat de rouwende familie zich focust op het vredig brengen van hun geliefde familielid naar hun laatste rustplaats..

Alle rechten voorbehouden