Gladdighei

«Koos — zeej Merie — ge mot tòch is

nòr onze Graod gòn kèèke.

Dèt nie oe liefste zwaoger is

meugde nie laote blèèke.

Nao veul getoeter en gemaaw

issie toen mar gegaon

mar terwèèl ie daor binne zaat

was et ònt vrieze gegaon.

Bij et wèggaon schoof ie èùt opt èès

zen linkerbêen dè knakte

toen ie vlak vur de Gaasthèùsdeur

teege de wèèreld kwakte.

«Kèk, zeej Kóós, dès naa mèn fertèùn

zôoiets moet ik wir trèffe.

Ik kwaam vur en ketierke langs

naa lig ik er weeke nèffe.

===Lechim===

Gladheid…

“ Koos” zei Marie “je moet toch eens

naar mijn broer Graad gaan kijken.

Dat het niet je liefste zwager is,

moet je maar  niet laten blijken”.

Na veel gefoeter en gemauw

heeft ie dat toen gedaan.

Maar, terwijl hij bij de zieke zat

was het buiten aan het vriezen gegaan.

Bij de uitgang schoof hij uit op  het ijs.

Zijn linkerbeen dat knakte,

toen hij vlak voor de ziekenhuisdeur

tegen de grond aan kwakte.

“Kijk” zei Koos toen, dat is mijn fortuin.

Dat moet ik juist weer treffen.

Ik kwam voor een kwartiertje langs,

Nu lig ik er weken “neffen”.

=======,=======.