Verhalen uit Jeruzalem
Lenie Reijnen vertelt
Jeruzalem bestaat sinds 1949. Tien jaar later kwam ik er wonen. De eerste huizen werden aan de rechterkant van de Caspar Houbenstraat gebouwd, gezien vanaf de Ringbaan-Oost, te beginnen in de Twentestraat. Vanaf 1954 werd het linkerdeel van de buurt bebouwd. Het was een ruim opgezette buurt en er was veel belangstelling om er te kunnen gaan wonen.
Het was hier van oudsher een agrarisch gebied. En dat was het al heel lang, want bij de bouw van de nieuwe woningen aan de waterkant hebben ze nog sporen van boerderijen uit de middeleeuwen gevonden. In de eerste jaren was de Meierijbaan nog de autoweg van Breda naar Eindhoven. Toen de nieuwe snelweg A58 kwam werd de Meijerijbaan afgesloten. Wij hebben nog lange tijd een bok gehad die op het talud van deze weg stond te grazen. Iedere avond brachten we die naar een hok in onze tuin. Toch nog een beetje agrarisch.
Bijzonder voor die tijd was dat de huizen drie slaapkamers hadden. Om er te kunnen gaan wonen moest het gezin al twee kinderen hebben. Nou, in heel wat huizen kwamen nog veel grotere gezinnen wonen. Jeruzalem was dus gelijk een kinderrijke buurt. We verwarmden de huizen met een kolenkachel. Boven op de slaapkamers was het ’s winters dan ook wel koud. In de meeste huizen waren nog geen koelkasten en televisies en evenmin telefoon. Daarvoor moesten we naar de telefooncel bij het café. Tegenwoordig hebben we heel wat meer luxe. Toch heb ik alle jaren met heel veel plezier in mijn huis gewoond en hoop dat dat nog lang mogelijk zal blijven.
Lenie Reijnen kwam in 1959 op 28-jarige leeftijd naar Jeruzalem en heeft op een korte onderbreking tijdens de renovatie na altijd in de Westlandstraat gewoond.
