Geert van Nunen
Hoofdkusse,
‘n hoofdkusse isser veur om oewe kop te ruste te leggen, en ‘n hoofdkusse is un lang lèève beschoore.
As kèènd heej un hoofdkusse gin kèènd aon jaaw en wôgt ze tot ‘t mement dè ze d’r èège van durre taok kan kwèète.
Elke mèèrge wort ze vur oe opgeschud.
As ge op vekaantie gaot môt vaok oew èège hoofdkusse meej op rèès.
Heimweej is daor de reeje van. Hoe ongelukkig kunde zèèn as ge in den vrèèmde de zachthèèd, de geur, ‘t èègene van oew èège hoofdkusse môt misse.
En wenêeer d’n adoolesensie z’n èège aon-en opdringt, komt oew hoofdkusse pas echt om de hoek kèèke.
Gedaachte die zich mêester van oew maoken, vedrietjes, pèsterijen op school en oew vriendje of vriendinneke laat jou in de stêek. Ge hèd unne vadder en moeder die’ter ginne snars van snappe.
Unne vette onvoldoende omdè ge zaat te dagdrôome in de klas. Oew hoofdkusse wêet ‘t. Zèllufs oew êerste verdriettraontjes zöögt ze stillekes in zich op. Zwèègend wôrt oew zielelèève in dè hoofdkusse opgeslaoge.
Un hoofdkusse zwèègt aatèèd en ge vetraawt heur alles toe.
Dees stille verdrietjes, zellufs onöötgesprooke, kunde aon oew kusse toevetraawe,
ôk oew gedaagte, hoe uitgelaote dan ôk, zöögt ‘t kusse op.
Un hoofdkusse zwèègt aaltij. Ergoo, ge kunt wel oew prangende vraogen stelle, ‘n hoofdkusse zegt niks en gift ginne raod.
Zellufs wânnêer oew bed opgedekt wort, zwèègt dè hoofdkusse en krèègt oew moeder niks te hööre.
Mar dan wor’de grôoter en wort oew kusse mêer en mêer oew maotje en ge dêelt heur meej oew aandere maotje. As ge dan goed lööstert, heurde oew hoofdkusse zuchte: “Wè môt ik hier mee?”
Gesprekskes, lieve woordjes, gejammer en gewéén, gelukzaolighèèd en eujfoorie.
Fèène geure, daor wort ‘n kusse gèère meej besprènkeld. Denk aon rôozeblaajkes.
Vur de manne: Leg vurzichtig ’n paorelmoere paoreltje nêer vur in heur oore.
Vur de vraawe: Gao zelluf op dè kusse ligge en leg‘ter un fleske Schrobbelèèr neffe om saome daorvan te nippe.
Toch kan ‘n hoofdkusse niks zegge, zellufs ginne afkêer of goedkeur laote merke.
Meej alles wè ze wit kan ‘t kusse ginne rol speule vur heure êerste beslaoper, zelfs gin scheidsrèèchter speule in communiekaosieperiekele, ginne raod geeve; ‘Van hoe‘t wel of hoe’t nie moet’ in ’t lèève’
Dus ben blij meej dees beddemaotje. Doe’t nôot weg, want meej ‘n nuuw hoofdkusse hèdde hil wè te stelle.
En dan; Unne Schrobbelèèr in zôn slank glaoske doe wondere.
Slaop en drôom lekker.
Geert van Nunen.