Kwajongensstreken I

Het verhaaltje gaat over mijn oude vriend Pieter Bogaers.Hij is met pensioen en zijn image kan niet meer schade oplopen.Peter ken ik uit 1951 toen we 7 jaar waren en op dezelfde lagere school zaten van de broeders aan de Ring Baan West.Het gezin woonde op de Delmerweg.Iedere dag op de fiets naar school Pieter met losse handen met een boek onder zijn oksel geklemd.

   In onze vrije tijd speelden we met Hein en andere kinderen in de bossen van De Warande waar nu de gebouwen van de Katholieke Universiteit liggen.In dat bos lag een ven met een vlot erin.Op een warme zomer middag waren we daar met Paul Mutsaerts en nog een jongen.De laatste twee zaten midden op het vlot in het ven .Dit vlot was met een ketting aan de bodem verankerd.Op het vlot zaten Paul en de andere jongen en roeiden daar rondjes .Pieter en ik waren Salamanders aan het vangen wat Pieter na enige tijd beu was.Hij haalde een doosje lucifers uit zijn zak om een kampvuurtje te maken.Dat ging zo goed dat het aangrensende heideveld ook in de fik ging.Het bos was kurkdroog.Paul en de jongen zagen het op ons gegil bedachten zich niet ,sprongen in het water en renden weg.Ik wilde hun voorbeeld volgen maar Pieter gilde ;Dat moeten we doven anders fikt het hele bos af.

Grote takken dompelden wij in het water en sloegen daarmee in het vuur.Dat lukte ook nog maar eerst uren later kregen we het vuur uit .Pikzwart kleding geschroeid zolen deels gesmolten maar alhoewel half gestikt was het ons gelukt. Thuisgekomen kregen we geen staf maar werden geprezen.Immers met een bosbrand hadden we geholpen met blussen wat niet eens gelogen was,tenslotte...