Tilburgse nachten

Vliegtuigen

Als jongen van een jaar of 12 – 14 lag ik ’s nachts in bed, alleen op de kamer, want onze Mart, enkele jaren ouder dan ik, was naar Duitsland gemoeten. En na een uurtje begon het: een eindeloos zeurend zacht gebrom van héél hoog vliegende Engelse toestellen. Een eindeloze zachte dreun, van honderden vliegtuigen, boven Tilburg vliegend van West naar Oost. Want Tilburg ligt in de vliegroute tussen Engeland en het Ruhrgebiet en dagelijks of nachtelijks hielden de Engelsen vast aan hun bombardeertaktiek Of, zoals de Duitsers dat noemden, hun bommenterreur.

De Duitsers hadden een observatietechniek ontwikkeld om de komende bombardementen te voorspellen en te localiseren, en hun radio kondigde het nauwkeurig aan: “Achtung, Achtung, wir geben die Luftlage Meldungen………..Feindliche Flugzeuge über die Niederlande, richtung Hamburg (of Köln of ongeacht welke plaats).

Dus ergens beleefden tien- misschien honderdduizenden mensen de hel. Dat we dat niet wisten, mag ik niet zeggen, want duizenden Nederlanders, die gedeporteerd waren naar Duitsland, hadden het al verteld. En de diskussies en gesprekken daarover van toen kan men zich nu niet meer voorstellen.

“Het zijn toch ook mensen……”

“Het zijn moffen, en denkte gij dat ze mee ons wel meelij hebben…..”

Enzovoort.

Later in de nacht herbegon het eindeloze gedreun en gedrens weer, maar nu van Oost naar West. Ook weer gepaard met de nodige knallen en akelige giergeluiden. En tussendoor moeten we toch wel geslapen hebben.

Anton van de Wiel

Tilburg Wiki: