De èèrpel van Pirkes

Peerke Donders

In den oorlog scharrelde en regelde onze Pa van alles om ons huishouwen van etewarij en zo, te voorzien. Handige jongen. Hij pachtte een eerpelveldje en betaalde de boer mee Belze sjek en zo. Ge moet altij raad weten mee oew ermoei, zee ons Moeder. En zo pachtte hij van boer Schalken op de Heikant dus een eerpelveldje. En ik moest er na de school maar weer op uit, om erpel te steken…..

Het was vlak bij het helligdom van Pirke Donders – ik kan het veldje nog aanwijzen. En toen ik mijn fiets op de grond gooide om ’n uurke erpel te steken, was ik nie eens verbaasd dat eenen engel mee grote vleugels bezig was, mee ’n riek erpel uit de grond te halen………Maar ik kwam ook recht van de katechismusles van kapelaan Van Mierlo, van Den Besterd …….. “De eerpel zen vur jou, horre”, zee den engel.. “We zen daarboven gin dieven !” “Mar wurrom… ….…..nondejuu !” stotterde ik…… En den engel moest lachen en zee: “ Ik heb ene vrije dag, en gullie komt toch ok van dees kaanten…..Dus ik ben ene keer mee Pirkes meegegaan om een handje toe te steken”.

De Peer zelf kwam ok aanlopen. Hij had mulders in de heg gezocht en kwam nou onze kant op. Dat mulders vangen, dat was me toen wat. Ge bond een draaike om ene poot van ‘t erme mulderke en zongt dan: :”Mulderke, mulderke, telt oew geld, en gao dan nog ‘ns vliegen…..”.En de mulder maakte mee z’n pòtjes telbewegingen, en as ge geluk had, vloog ie efkes, vastgebonden en wel. Mar waar vinde gij vandaag nog mulders ?

“Dag Antoon”, zee Pirke. Ge ziet ‘t, de wonderen zen de wereld nie uit. Op den dag dat de wonderen weg zen, ziede gij men nie mir ! Mar hedde gij gin zin om mee ons mee te gaan ? Ik keek schuin achterom, naar rechts, naar mennen engelbewaarder, die nou ok zichtbaar was. Die schudde stillekes zunne kop, en ik zee: “nog efkes wochten, Pirke…..’t duurt ammel nog even……hangen hee gin host !” Toen ik thuis kwam mee munne zak eerpel, zee ik: “Pirke was er zelf ok,” en ze moesten allemol lachen. Want bakken over Pirkes, daar wordt hier wat mee afgelachen……….

Anton van de Wiel

Tilburg Wiki: