Joep Eijkens
Uit het album van de familie Van Corstanje-van Dongen
Familiegegevens
Nellie van Corstanje werd in 1945 geboren als eerste van de drie kinderen van Gerrit en Nellie van Corstanje-van Dongen, woonachtig aan de Groeseindstraat 9. Haar moeder was een zus van Eugène van Dongen, een destijds bekende Tilburgse operazanger die naar Zwitserland emigreerde. Vader Gerrit van Corstanje werkte als 'radiotechnieker' bij de firma Mathijssen- Van Santen maar was ook enige tijd in dienst op een vlasspinnerij. Als bijverdienste verkocht en repareerde hij jarenlang modeltreinen, een grote hobby van hem.
Nellie trouwde in 1965 met Giel van Rooij en kreeg met hem twee kinderen. Een derde kind werd na haar scheiding geboren. Ze runde een tijdje een cafetaria in de Veestraat, had een ander baantje en begon enige tijd later een eigen cafetaria aan het Rubensplein, cafetaria Trocadero. "Dat heb ik een paar jaar gedaan, tot ik werd overvallen. Jaren heeft het geduurd voor ik die zaak kon verkopen - het heeft me heel veel geld gekost." Vijftien jaar werkte ze vervolgens op het kantoor van frikadellenproducent Bekkers en uiteindelijk ging ze met pensioen bij de Listex Recycling, een 'sorteerbedrijf' dat handelt in tweedehands kleding en schoenen.
Familieverhaal
Van Tijl Uilenspiegel en Elvis Presley
Nellie's vader was eind jaren veertig actief als radiopiraat. Hij opereerde onder de naam Tijl Uijlenspiegel tot die ene kwade dag in 1950 toen hij uit de lucht werd gehaald. Op de vraag waarom haar vader juist voor die schuilnaam koos, antwoordt Nellie 'dat hij het boek over die rebelse figuur gelezen had en zelf ook rebels was'. "Hij was heel geliefd bij de vrouwen", vervolgt ze. "Dat gaf thuis natuurlijk een hoop trammelant. Heel zijn leven is hij aan het fladderen geweest."
Moeder had het zwaar maar ook voor Nellie was het leven niet allemaal rozegeur en maneschijn. Al zou je dat misschien kunnen denken als je alle familiefoto's ziet die ze in de vele speelse, grappige, of romantische lijstjes heeft gezet die overal in haar woonkamer staan of hangen. "Elk lijstje is weer anders omdat er een ander verhaal aan vast zit", zegt ze en laat een foto van zichzelf zien toen ze net bevallen was van haar eerste kind. Het betreffende lijstje wordt gesierd door een achterover liggende schoonheid die haar lange benen wulps in de lucht steekt. Nellie: "Op een gegeven moment kom je tot bezinning. Eerst ben je aan het fladderen net zoals de vrouw op het lijstje... het vrije leven is voorbij als je een kind krijgt." Op de achtergrond zingt ondertussen een countryzangeres - ongetwijfeld over de liefde.
Idool
"Toen ik van de lagere school kwam ben ik meteen gaan werken. Ons moeder zei: ik heb voor jou een dienstje gevonden op de Korvelseweg. Nou, dat was bij een onderwijzer thuis. Vies dat het er was! Ik moest zelfs zijn ondergekakte onderbroeken wassen - dus ik was blij toen ik een half jaar later kon beginnen in een atelier in de Paterstraat waar ze overhemden maakten."
In die tijd werd Elvis Presley haar grote idool. De eerste keer dat ze zijn stem hoorde was in een cafetaria in de parochie Trouwlaan. "Of cafetaria, het was eigenlijk een huiskamer waar ze een jukebox en een frietpan hadden, we gingen er altijd zaterdagmiddag naar toe met een stel vriendinnen, stiekem roken. Ik zal een jaar of dertien, veertien zijn geweest. En toen hoorde ik die stem uit de jukebox en ik dacht Wow! wat is dit?"
De man met wie ze verkering kreeg, Giel, leek ook op Elvis "Ik weet nog dat ik hem voor de eerste keer zag, op een fancyfair in de Theresiaparochie. Ik zag hem staan en dacht: gij bent de mènne .Maar ja, ik was pas vijftien en hij twintig. Hij zei: gij bent pas vijftien, ik kan met jou niks beginnen. Maar ik bleef maar achter aan hem lopen en toen hebben we toch verkering gekregen."
Ze werkte toen nog op het naaiatelier in de Paterstraat. "Tot m'n 19de - toen moest ik trouwen. Mijn man zei: gij gaat niet werken, ik zorg voor jou." Kort erna werd hun eerste kind geboren, een meisje dat ze Marina noemden. Inderdaad naar het toen populaire nummer van Rocco Granata. Ook hun tweede kind kreeg een door de muziek bepaalde naam: Jerry, naar Jerry Lee Lewis. "En m'n derde kind dat ik na mijn scheiding bij een ander kreeg is genoemd naar Django Reinhardt."
Soulmaatjes
Elvis is nog steeds een van haar grote idolen. "Maar mijn smaak is veranderd, ik ben meer naar het rustige gegaan. Gospelachtige songs vind ik heel mooi. Het country repertoire spreekt me ook erg aan."
Haar liefde voor de muziek kreeg een extra impuls toen ze in 1989 Henk Ewoldt leerde kennen, destijds directeur van de Openbare Bibliotheek Tilburg. "Bij ons sloeg de vonk over via de muziek. Wij zijn echte soulmaatjes."
Ze begonnen Rock & Roll-avonden te organiseren onder de naam 'Rock around the Fifties. "Eerst op partyboot 'De Albatros' in de Piushaven, later bij motorclub ' 't Motorrijerke' , maar een paar geleden zijn die avonden ter ziele gegaan. Mensen van 55 tot 75 gaan niet meer uit, ze kunnen het ook niet meer betalen...de vrouw zegt: ik blijf liever thuis tv kijken. Als Henk en ik naar een Rock & Roll-feest gaan, zijn wij de oudste." Ze heeft een hele R &R-garderobe ter beschikking, al vraagt ze zich de laatste tijd wel eens af of ze er niet te oud voor wordt.
Muziek blijft voor Nellie en Henk niet beperkt tot luisteren en dansen. Want elk jaar gaan ze een paar weken naar Amerika, hun grote helden achterna, de plaatsen bekijken waar ze geboren zijn of waar ze begraven liggen. "Dit jaar gaan we Route 66 rijden, dat heeft ook weer met de muziek te maken, hè. We bezoeken ook allerlei musea, bijvoorbeeld een museum over de geschiedenis van de slavernij, we zoeken dus ook naar de roots van de muziek."
Fats
Misschien wel het mooiste wat ze ooit op hun muzikale pelgrimstochten in de States meegemaakt hebben was die keer in 2003 toen ze in New Orleans niemand minder dan Fats Domino himself ontmoetten. Ze wisten waar hij woonde, hadden gewoon aangebeld en kregen te horen dat Fats nog lag te rusten maar dat ze even moesten wachten. "En tien minuten later was hij daar. We hadden een cadeau voor hem meegebracht, een klok waar we een van zijn platenhoezen in gefabriceerd hadden als wijzerplaat. Hij liet heel z'n huis zien, z'n schoenen, z'n wc, alles hebben we gezien. En hij liet bier aanrukken, Heineken-bier. Freddy Heineken kende hij persoonlijk van privéparties - hij liet nog de tien, twaalf paar schoenen zien die Freddy hem gegeven had. En toen we afscheid namen ging hij nog even achter de piano zitten en speelde I'm ready for Rock & Roll. Nou, dat was kicken, hoor!".
