Pinautomaat

• Datering van de gebeurtenis: 2011 resp. ca. zestig jaar geleden

Eerlijk is eerlijk, ik kom niet zo vaak in Tilburg. Ik heb er ook niet meer zoveel 'te zoeken'. Van mijn 73 jaren heb ik maar betrekkelijk korte tijd in Tilburg doorgebracht. Dit als reactie op een tweetal e-mails die ik afgelopen tijd ontving.

Ik woon er al meer dan vijftig jaar niet meer, dus mijn leven heeft zich in hoofdzaak 'buiten Tilburg' afgespeeld en nog! Het zijn voornamelijk herinneringen die ik er heb 'liggen'. Dat is juist. Daarom zijn ze ook zo persoonlijk.

Toch was ik er de afgelopen maanden drie keer, zelfs vrij kort na elkaar. De aanleiding doet er nu niet toe. Ik kwam daarbij, min of meer bij toeval, ook in een computerwinkel terecht waar behalve een hoop computerspul, o.a. ook dvd's en wii's worden verkocht en op een gegeven moment stond naast mij een vader met zijn dochtertje.

Opeens hoorde ik de vader tegen haar zeggen: "daar hebben we geen geld voor", waarop het meisje prompt reageerde met: "maar je kunt toch gewoon je pasje in zo'n ding steken; je hebt toch helemaal geen geld nodig ......".

Een 'wijs' Tilburgs kindje, ik schatte haar een jaar of zes.

Ja, zo worden natuurlijk tegenwoordig veel kinderen groot. Ze zien bijna niet anders dan dat er betaald wordt met een pinpas of creditkaart. Dus hoezo ..... geen geld hebben?

Hoe anders was dat vroeger in mijn 'Tilburgse kinderjaren'. Wij leerden thuis nog om eerst te sparen, alvorens het uit te (kunnen) geven. Daarvoor was immers o.a. de Tilburgsche Spaarbank opgericht.

Later deden we als kind mee met "zilvervlootsparen" via de Rijkspostspaarbank. Dat kon bij elk postkantoor. Voor mij was dat (we woonden "op" Theresia) een postkantoor aan de Lange Nieuwstraat. Praktisch alle kinderen in Tilburg hadden wel zo'n spaarbankboekje.

Zilvervlootsparen gold speciaal voor jongeren t/m (pakweg) 18 jaar en was vooral in trek omdat aan het eind van elk jaar een premie van tien procent over het saldo werd bijgeschreven.

"Zilvervloot", met een verwijzing naar Piet Hein (onze eigen piraat) die in 1628 een Spaans schip, vol met zilver, kaapte. Kent u het liedje nog: "Zijn naam is klein maar zijn daden bennen groot, hij heeft gewonnen de zilvervloot!" ??

Maar er werd natuurlijk ook volop gespaard middels 'zegeltjes plakken'.

Een aantal maanden geleden las ik dat het (landelijke) CDA het zilvervlootsparen weer wil gaan invoeren, zodat kinderen weer wordt geleerd zuinig met geld om te gaan en zo de spaarzin onder kinderen weer te stimuleren.

Maar ja, zou daar dat Tilburgse wijsneusje (van aan het begin van dit verhaaltje) wel op zitten te wachten?

Pinnen is toch veel gemakkelijker en als het "op" is, zie je dat vanzelf wel op het schermpje verschijnen ......

Louis Sparidans, Grave

Op de afbeeldingen 6 en 7 nog dat toenmalige postkantoor aan de Lange Nieuwstraat, in het voormalige Sint Rochus-gesticht, westelijk van het tegenwoordig als zodanig bekende Deprez-gebouw gelegen. Het St. Rochusgesticht was van oorsprong bedoeld voor lijders aan besmettelijke ziekten.

Afbeelding 8 laat drie werknemers in dat postkantoor van destijds zien, rond 1955; v.l.n.r. Frans Maas, Mathieu Denissen en Wim de Kok.

Laatstgenoemde drie afbeeldingen zijn afkomstig van BeeldOnline van het RAT. Met name die meneer Denissen (met bril) kan ik me nog goed herinneren!