Een bloedmooi meske ......

• Geboortedatum: 0000
• Sterfdatum:

Gistermiddag zaten we op een terras, waar verder vrijwel uitsluitend jonge mensen zaten. Het was er een vrolijke boel.

Middelpunt van de belangstelling was een 'bloedmooi mèske', zoals ik me die uit mijn jeugd in Tilburg wel vaker herinner. Tilburg had vroeger namelijk de naam dat er relatief veel mooie vrouwen woonden. Misschien is dat tegenwoordig nog wel zo.

"In ieder geval veel meer dan in Den Bosch", zo zeiden me vaak collega's toen ik daar in 1958 ging werken.

Dat 'bloedmooie mèske' van gistermiddag was het middelpunt van een groep jongens, die als bijen rond een pot honing zwierven en eerlijk is eerlijk, als ik nog jong was zou ik daar ook graag bij hebben behoord, ofschoon ......

Ineens schoot me namelijk een uitspraak door het hoofd die ik me herinner van Anton Zijderveld. In de jaren zestig van de vorige eeuw kreeg ik een tijdlang college van hem op de toen nog zo genoemde 'Katholieke Economische Hogeschool' in Tilburg, de latere Universiteit.

Dat was toen nog op de zaterdagochtend. Hij gaf daar, in het kader van de Nivra-opleiding, Sociologie met de nadruk op Statistiek.

Ik heb weliswaar de opleiding niet geheel afgemaakt en ben intussen ook veel vergeten van wat ik destijds heb geleerd, maar één ding is me altijd bijgebleven en dat was zijn uitspraak waar ik gistermiddag plotseling weer aan dacht:

'Wie een wijf trouwt om het lijf, verliest het lijf maar behoudt het wijf'.

Waarschijnlijk was ik gistermiddag de enige bij wie die gedachte opkwam. Bij géén van de jonge jongens, maar óók niet bij het betreffende 'bloedmooie mèske' speelde dit enige rol van betekenis, dat was wel duidelijk.

Gelukkig maar, alhoewel ...... het blijft natuurlijk een 'waarheid als een koe'.

Louis Sparidans