Familie Leo van de Laar

• Datering van de foto: Diverse dateringen
• Wie staan erop: Zie onder afbeeldingen

Uit het familiealbum van Leo van de Laar

Familiegegevens

Leo van de Laar, 28-7-1930 Beek en Donk. Zoon van Marinus van de Laar en Anna van Dalen. Vader verdiende de kost als klinknagelmaker bij de firma Van Thiel in Helmond. Leo had vijf broers en drie zussen.
In 1958 trouwde hij met de Helmondse Tonnie Siroen (1936-2001). Het echtpaar kreeg twee dochters, Anjo (1965) en Leandra (1975) en drie kleinkinderen.

Familieverhaal

Ellende ja, maar je kwam er altijd uit

Leo van de Laar heeft zo'n leven geleid van ‘daar zou je een boek over kunnen schrijven'. Feitelijk heeft hij dat boek ook geschreven, al is het met brokken en stukken en is het er totnogtoe niet van gekomen om er een geheel van te maken. Vier klassen lagere school had hij achter de rug toen hij uit huis werd geplaatst, samen met een paar broers en zussen. "Noem het maar een asociaal huishouden", zegt hij. "Het was crisistijd, er was geen werk, het zat allemaal in de knoei. Mijn zussen gingen naar de nonnen van Roermond, wij naar de nonnen van Heel en later naar de broeders. We hebben er verschillende gehad, eerst de broeders van de H. Jozef, daarna de broeders van O.L.Vrouw van Zeven Smarten." Een ironische congregatienaam die laatste, want er waren broeders bij met losse handen, zo heeft Leo aan den lijve ondervonden.

Vaders graf

Via allerlei omzwervingen tijdens de oorlog kwam hij in Tilburg terecht. "Ik heb nog in de oude villa van Kessels aan de Industriestraat gezeten." Na een tevergeefse vluchtpoging met een maat werd hij opgenomen in een ‘observatietehuis' van de broeders in Amersfoort. Hij kreeg TB, werd na enige tijd gezond verklaard en -om een lang verhaal kort te houden - vond rond zijn 18e emplooi bij de firma Vlisco in Helmond.
Enige jaren later, vermoedelijk rond 1951, verhuisde Leo naar Tilburg waar hij onderdak vond bij zijn broer Jan en diens vrouw Riet. "Ook mijn moeder woonde daar in." Zijn vader was toen al lang dood. Hij laat een foto van een graf zien. Het graf van zijn vader in het Duitse Blankenstein. "Die werkte in de oorlog bij Krupp. In 1945 is hij bij een bombardement omgekomen en daar ook begraven." Ja, hij heeft dat kiekje zelf gemaakt. "Ik ben er met mijn brommer naartoe gereden, een Magneet-Sachs. Doodmoe was ik toen ik terugkwam in Tilburg.. dat moet zo rond 1955 zijn geweest."
Kort nadat hij getrouwd was kreeg Leo opnieuw TB. In het sanatorium begon hij te schrijven over zijn oorlogservaringen in het klooster Stokershorst te Nederweert. Met name broeder Joachim hielp hem daarbij aan informatie. Hij bewaart nog talloze bladzijden met aantekeningen en een foto waar de broeder op staat met een papagaai.

Lelies

Van de Laar heeft in zijn leven diverse bazen versleten, voornamelijk als huisschilder. De langste tijd was hij in dienst van de firma Van der Valk. In die hoedanigheid heeft hij ook wel eens aan de Côte-d'Azur gezeten om plafonds te stuken van een motel aldaar. Hij bewaart er mooie herinneringen aan, denkt aan het mooie weer, de rondborstige schoonheden op het strand en de schitterende natuur.
Leo is altijd een groot natuurliefhebber geweest. Dat zie je ook terug in de vele tekeningen, schilderijen en linosneden die de wanden van zijn woning sieren. Ontroerend is het prachtige schilderij dat hij al lang geleden maakte van zijn toenmalige hond, een boerenfox.
Nee, dat moeilijke verleden draagt hij niet mee als een last, het was niet alleen maar ellende, vindt hij. "Daar in die oude boerderij aan de rand van Helmond leefden wij onbezorgd - ik hoor mijn moeder nog zingen van ‘de lelies op het veld'...Natuurlijk was er ellende maar je kwam er altijd uit - ook met humor."

Informatie bij de foto's

1. De oude villa van muziekinstrumentenfabrikant Kessels aan de Industriestraat bood tijdelijk onderdak aan de Broeders van Onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten, ook wel ‘de broeders van de blauwe koorden' genoemd. "Ik hang tegen de deurstijl zoals gewoonlijk", grapt Leo. "Ik draag een witte overall omdat ik in die tijd als huisschilder bij Gust Franken in de Willem II-straat werkte. Die broeder heette broeder Boudewijn. Wij noemden hem de ‘nationale broeder' vanwege zijn rooi haar, z'n witte boord en de blauwe koorden." Op de achterkant van de vermoedelijk uit ca.1950 daterende foto staan - voorzover leesbaar - de volgende namen: Piet Kaasen, J. v.d. Bos, Wim Ontstem, P. Gebroers, A. Wijdeman, H. Zondag en J. Bijsterveld.

2. Deze foto werd vermoedelijk eind jaren veertig in een tehuis te Roermond gemaakt. De ‘aangekruiste' meisjes zijn Leo's zussen Leida en Corrie.

3. Het graf van Leo's vader Marinus van de Laar (27.9.1889-12.4.1945) in het Duitse Blankenstein. Vermoedelijk ca. 1955.

4. Broeder Joachim met de papegaai Lorre in het klooster ‘Stokershorst' te Nederweert, 1959. Deze broeder hielp Leo aan informatie toen hij zijn oorlogsherinneringen op papier zette tijdens een verblijf in het sanatorium. "Ik had voor de tweede keer TB gekregen."

5. Leo heeft in de jaren vijftig ook een tijd op de stanzerij van schoenfabriek Mannaerts op de Oude Lind gewerkt. Achter hem Paul Ketelaars. Foto Schmidlin.

6. Leo met zijn vrouw Tonnie en dochtertje Anjo op het plantsoen voor hun woning aan de Valeriaanhof, ca. 1973. "Die baard ben ik gaan dragen na een vliegshow", vertelt Leo. "Ik had het zo in mijn nek gekregen van het dragen van Anjo op mijn schouders dat ik me niet meer kon scheren."

7. Leo: "Ik ben altijd dierenliefhebber geweest. Waar deze foto genomen is weet ik niet maar ik weet wel dat toen wij aan het Drijfjachtpad kwamen wonen - ik denk zo rond 1959 - dat er toen nog fazanten over de Statenlaan vlogen." Foto dateert vermoedelijk uit de jaren zeventig.

8. doop van Leandra in de H. Kruiskerk in 1975. Anjo mocht haar zusje vasthouden.

9. Leo met zijn kleinzoon Michon Voets in Venray op de plek waar het as van zijn vrouw werd uitgestrooid. "Daar was ze als kind opgegroeid." Ca. 2007.

10. Leo van de Laar in zijn atelier met het portret dat hij ooit van zijn hond maakte. Augustus 2008. Foto Joep Eijkens.