Henk van Mierlo
- Datering van de gebeurtenis: 1946
Onnozele Kinderen, 28 december.
Eigenlijk waren de drie wijzen uit het Oosten, oftewel Driekoningen de schuld van de genocide onder de kinderen van twee jaar en jonger in Betlehem en omgeving. Dit schreef althans Mattheus in zijn Evangelie.
De Driekoningen uit het Oosten hadden de ster gevolgd en waren langs geweest bij koning Herodes, om te vragen waar de kraamvisite van Jezus, de nieuwe koning, precies was.
Dat wist Herodes ook niet en hij verschoot er een beetje van dat die Wijzen Jezus wilden gaan aanbidden.
"Dat kan ik niet hebben", moet hij gedacht hebben en vroeg aan de Driekoningen of ze op de terugweg even langs wilde komen om te vertellen waar Jezus uithing.
Maar dat deden ze niet, misschien omdat het te ver om was en hun kamelen ook niet het eeuwige leven hadden.
Dus op 28 december in het jaar 0 moesten op last van Herodes alle pas geboren mannelijke kinderen onder de twee jaar gedood worden omdat hij vreesde voor de pasgeboren Jezus. Hij dacht het gevaar voor zijn koningschap op die manier te kunnen bezweren.
Maar Jozef en Maria hadden een engel op bezoek gekregen die hen had gewaarschuwd voor het komende onheil en waren daarom al met hem naar Egypte gevlucht.
Deze gebeurtenis ging later de geschiedenis in als "Onnozele kinderen", in Tilburg ook wel "Koosje, Koosje" genoemd.
Toen ik klein was, een jaar of zes, zeven, gingen we in een ouwe jas van Pa (mijn broer gekte wel eens of mijn vader ooit een nieuwe jas had) en zijn hoed op, de deuren langs in de Theresia parochie, om Koosje-Koosje te zingen in de hoop snoep of geld te krijgen.
Deze folklore is helaas verdwenen zoals bijna overal (behalve Tilburg en nog wat plaatsen) Driekoningen uit de mode is geraakt.
Het lied Koosje-Koosje kent een aantal varianten, maar dit zongen wij vroeger:
Koosje Koosje is mijn naam
Ik heb 't in mijn broek gedaan
Ik zèh de helft ervan verloren
en de rest zit vastgevroren
ooh dat voel ik aan mijn hartje
juffrouw geef me toch een kwartje
We hebben gezongen en niks gehad
Snij een stuk van vèrkensgat
Snij maar diep, snij maar diep
Snij maar in oewe vinger niet.
We hadden een papieren buil (zak) bij ons die we verwachtingsvol in de richting van de toegezongenen staken en meestal verdween daar wel iets in. Thuis gekomen werd de buit bekeken en verdeeld onder de ander Koosje-Koosje zangers en zangeressen.
Foto's: Regionaal Archief Tilburg, collectie Beeldonline, nummers 053089 (afb. 1) en 048926 (afb. 2).
Henk van Mierlo
Nuenen
